سلفیت و وهابیت
بخاری در صحیح خود با اذعان به ارتداد و بازگشت به دوران جاهلیت بعضی از صحابه، به مقدسات اهل سنت توهین می‌کند، اما علمای وهابی با بی‌توجهی به کلام بخاری، شیعیان را به خاطر اقرار به ارتداد عده‌ای از اصحاب پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) کافر می‌دانند.
وهابیت به دروغ به مقدسات شیعه توهین می‌کنند که قلب هر انسان مومنی را می‌آزارد. جاهلان معاند و متعصب وهابی با ایجاد شبهه، ذهن جوانان را به بی‌دینی و دوری از خاندان نبی اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) سوق می‌دهند. آنان هر آنچه که در شان خودشان است را به خاندان رسالت و پیروان اهل بیت (علیهم‌السلام) نسبت می‌دهند.
قرآن و اهل بیت، مسلمانان را از فحش و ناسزا به مقدسات دیگر مکاتب منع می‌کند، چنانچه امام علی (علیه‌السلام) به سربازانش فرمود: به جای فحاشی با منطق سخن بگویید؛ اما با این وجود عده‌ای افراطی یا مزدور، با ناسزا به مقدسات دیگر مذاهب، سعی در تخریب چهره اسلام و تفرقه بین امت اسلام دارند.
معاويه به فرمانداران خويش كسانيكه فضائل و مناقب عثمان را نقل مي‌كنند را مورد احترام و اكرام قرار داده و براي آنان عطايا قرار داده و نام آنها را به دربار معاويه در شام گزارش کنند،.فرمانداران طبق اين دستور براي ناقلان فضائل عثمان حقوق و مزايا معين کردند و اين رويه باعث شد تا درباره عثمان فضائل زيادی نقل گرديد.
جامعیت دین اسلام، در تمام امور و شئون مسلمانان بروز و ظهور دارد. احکام دین اسلام گاهی در امور کلان جامعه هویدا می‌شود و گاهی در ابتدائیات روزمره هر فرد مسلمان بروز می‌کند. اما آنچه مهم است این است که اسلام دینی است که برای حکومت صالحین بر روی زمین ظهور کرده و برنامه‌های الهی آن، برای تمام شئون زندگی یک مسلمان کفایت می‌کند. از جمله شئون زندگی اسلامی، مبارزه با ظالم و دفاع از مظلوم است.
از نظر بعضی از علمای اهل سنت، گرامیداشت میلاد رسول گرامی اسلام، امری مسلم و به شکرانه این نعمت عظیم، بر همگان واجب است. علمای اهل سنت، روز میلاد رسول خدا را، روز شادی و سرور مسلمانان معرفی می‌کنند و برای این روز مبارک، اهمیت ویژه‌ای قائل هستند.
آخرین فرستاده‌ی الهی، حضرت محمد مصطفی (صلی‌الله‌علیه‌وآله) شخصیتی الهی هستند که از هنگام تولد ایشان تاکنون، راه سعادت از گمراهی و شقاوت جدا گشته و طریق حق از باطل مشخص و مجزا شده است؛ برگزاری مجالس جشن و شادی به مناسبت ولادت ایشان از دیرباز تاکنون در بین شیعیان و اهل سنت متداول و مرسوم بوده و هر سال جهان اسلام این روز مبارک را گرامی می‌دارند.
بزرگداشت اعیاد مذهبی و برگزاری مجالس و محافل جشن و سرور یکی از سیره‌های مشروع و مباح بلکه رایج بین مسلمانان بوده و هم اکنون نیز در بین آنان رواج دارد؛ ولی وهابی‌ها می‌پندارند که برگزاری جشن میلاد پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت، قرائت قرآن در آن مراسم، شعر خواندن در مدح ایشان و اطعام مسلمانان از جمله منکرات است .
زنده نگاه داشتن یاد و نام پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) وظیفه‌ی هر فرد مسلمانی است که خود را مطیع اوامر الهی می‌داند. هر مسلمانی، هرروز در وعده‌های مختلف نماز خود، با ذکر نام حضرت محمد مصطفی (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به رسالت ایشان اقرار می‌کند و این خود دلیلی مهم در گرامیداشت پیامبر خوبی‌ها است.
گروه‌ها وفرقه‌های مختلف از دیرباز همواره در درون جامعه اسلامی خود را منتسب به اسلام کرده و قرائت‌های مختلفی را از اسلام ارائه کرده‌اند؛ با نگاه پارادایمی، اندیشه سیاسی مسلمانان را در سطح کلان می‌توان به سه جریان سنت گرایی دینی، نوگرایی دینی و تجدد گرایی دینی، تقسیم کرد.
حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) سرانجام پس از رحلت پدر بزرگوار (صلی‌الله‌علیه‌واله)، از حق خلافت همسرش که به تعیین الهی بود به شدت دفاع کرد و در جریان هجوم عمر بن خطاب (به هواداری از خلافت ابوبکر)، به خانه‌اش به گونه‌ای میان درب و دیوار آسیب دیدند که علاوه بر صدمه‌های سخت، جنین ایشان نیز سقط شد و تازیانه‌های بی‌شماری بر جان و روح او نشست.
در وانفسای رحلت پیامبر چه گذشت؟ امیرالمؤمنین مشغول غسل و تجهیز پیکر مطهر رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است و ابوبکر نیز در خانه است و جمعی از مسلمین در خانه پیامبر اجتماع کرده‌اند. عمر پنهانی به گونه‌ای که دیگران مطلع نشوند، ابوبکر را از خانه صدا می‌زند تا او را به سقیفه ببرد. همان سقیفه‌ای که اساس بدبختی‌های اسلام از آنجا آغاز شد.
علمای اهل سنت برای توسل و تبرک و برآورده شدن حاجت خودشان به زیارت قبر اولیای الهی می‌رفتند، تا خداوند دعای آنها را به اجابت برساند؛ چنانچه بسیاری از علمای اهل سنت به زیارت قبر امام رضا (علیه‌السلام) می‌رفتند تا توسل و تبرک به این ولی خداوند داشته باشند.
روز ملی عربستان سعودی، (الیوم الوطنی للمملکة العربیة السعودیة) در ۲۳ سپتامبر هر سال، در عربستان سعودی، به مناسبت تأسیس پادشاهی عربستان سعودی توسط پادشاه عبدالعزیز در سال ۱۹۳۲ میلادی، جشن گرفته می‌شود. این روز در عربستان سعودی تعطیل است.