پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ برگزاری مجالس جشن میلاد، وجه اشتراکی است که در بین تمامی مسلمانان دنیای اسلام اهمیت ویژه‌ای دارد و نشان‌دهنده وحدت مسلمانان با یکدیگر است. اما وهابیت خبیث، با فتوا به حرمت برگزاری مجالس جشن، آن را بدعت معرفی می‌کند.
بن باز، مفتی اعظم سعودی، در فتوای خود با بدعت معرفی کردن برگزاری مراسم جشن میلاد نبی اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌گوید: «برگزاری جشن میلاد از بدعت‌های جدیدی است که در دین ایجاد شده است. به دلیل آنکه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و خلفای بعد از ایشان و هیچ کدام از صحابه، این کار (برگزاری جشن میلاد) را انجام نداده‌اند.»[1]
اما در پاسخ به دشمنی وهابیون خبیث، باید گفت، علمای اهل سنت با گرامیداشت این روز مبارک، به جشن و شادی در این روز می‌پرداختند. سیوطی، ادیب توانا و مفسر بزرگ اهل سنت، با توجه به اهمیت میلاد پیامبر اعظم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) حتی به برگزاری مجالس شادی و سرور نیز اشاره می‌کند و معتقد است که باید به مدیحه سرایی فضائل حضرت پرداخته شود. او در کتابش می‌نویسد: «و اما یکی از کارهایی که به جهت شکرگزاری خدای رحمان در روز ولادت حضرت انجام می‌‎شود، خواندن اشعاری در مدح و منقبت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و شعرهایی است که زهد را در قلب انسان تقویت ‌کند و سبب ‌شود تا قلوب به سوی کار خیر و آخرت رغبت پیدا کنند.»[2]
سیوطی در جای دیگر از کتاب خود می‌نویسد: «در هر خانه و یا مسجد و یا محله‌ای که در آن ذکر میلاد و گرامیداشت پیامبر برگزار شود، ملائکه بر اهالی آن مکان نازل می‌شوند، و به آنان تحیت می‌گوید و خداوند آنان را غریق در رحمت خود می‌کند و به نور جمیع ملائکه احاطه می‌شوند. ملائکه برای مدیحه‌ سرایان میلاد پیامبر درود می‌فرستند و هر مسلمانی که به جهت ولادت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در خانه‌ی خود جشن بگیرد، قحطی، وبا و آتش سوزی را از آن خانه و ساکنینش دور می‌کند و هنگامی‌که از دنیا رفت، خدای رحمان پاسخ دو ملک مقرب در قبر را می‌دهد و در برزخ  و قیامت بالاترین مقامات بهشتیان را به او عنایت می‌کند.»[3]

پی‌نوشت:
[1]. عبد العزيز بن باز، فتاوى مهمة لعموم الأمة ، دار العاصمة - الرياض - 1413هـ ، چاپ اول، ج1، ص35. «ذلك من البدع المحدثة ... ولا غيرهم من الصحابة.»
[2]. جلال الدين سيوطی، الحاوی للفتاوی، ج1، ص229. «وَأَمَّا مَا يُعْمَلُ فِيهِ .. وَإِنْشَادِ شَيْءٍ مِنَ الْمَدَائِحِ النَّبَوِيَّةِ وَالزُّهْدِيَّةِ الْمُحَرِّكَةِ لِلْقُلُوبِ إِلَى فِعْلِ الْخَيْرِ وَالْعَمَلِ لِلْآخِرَةِ.»
[3]. بكری دمياطی، حاشية إعانة الطالبين، دار الفكر– بيروت، ج3، ص365. «قال سلطان العارفين جلال الدين السيوطی في كتابه... صدق عند مليك مقتدر.» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.