آزادی عقیده
تشکیلات بهائیت مدعیه که بر اساس اعتقادات بهائی و اصل مقاومت مدنی، بهائیان نباید باورشون رو پنهان کنن!
اما آیا رهبران بهائی هم اینطور محکم روی عقایدشون می‌ایستادن؟ از طرفی، آیا بهائی‌ها بر اساس متون دینی‌شون حق آزادی‌خواهی دارن؟
تشکیلات بهائیت که با ادعای صدور مصوبه‌ای مبنی بر محدودیت تحصیل بهائیان در ایران، به نفرت پراکنی برعلیه کشورمان می‌پردازد، چگونه می‌تواند از رفتار طبق تعالیمش با پیروانش شکایت داشته باشد؟! آیا بهائیان نمی‌توانند با اقتداء به پیشوایان خود در کتمان عقیده، محدودیت‌های ادعایی را رفع کنند؟ یا به ممنوعیت آزادی‌خواهی در تعالیمشان پایبند باشند؟
بر خلاف ادعاها و تبلیغاتی که مبشران مسیحیت تبشیری در مورد آزادی عقیده و مذهب برای موجه نشان دادن خود در جامعه‌ی ایرانی و جوانان انجام می‌دهند اما در کتاب‌مقدس خودشان خدا دستور داده که هرکس که او را پرستش نکند کشته و سنگسار گردد!