اهل سنت
از برکات نظام مقدس جمهوری اسلامی، وحدت میان تمام اقوام و مذاهب و برابری آنان در بهره‌برداری از امکانات کشور به صورت مساوی است. اهمیت دادن و توجه ویژه به اهل سنت، از مهمترین برنامه‌های مورد توجه مرحوم امام خمینی و رهبر معظم انقلاب بوده و هست. مقایسه‌ی اوضاع معیشتی اهل سنت بعد و قبل از انقلاب، نشان‌دهنده‌ی اهمیت دادن نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران به اقلیت‌های مذهبی است.
مرحوم «شیخ عبداللهی ناصر جمعه» از خطبا و علمای مهم اهل سنت مومباسا در کنیا بود، در سال 1980میلادی به مذهب تشیع گروید. او جزء سخنرانان مطرح در کنیا بود که نوارهای سخنرانی او در بسیاری از مغازه‌ها در این کشور به فروش می‌رسید و چهار هزار کاست سخنرانی از این عالم برجسته باقی مانده است. وی اندیشمندی بزرگ بود و در تألیف کتب دینی سهم بسزایی داشت که بسیاری از مردم شرق و مرکز آفریقا با خواندن کتاب‌هایش پیرو اهل بیت (ع) شدند.
ادعای محبت و دوستی، نسبت به اهل بیت (ع) یکی از دستورات مهم رسول خدا (ص) بوده که تبعیت از این دستور، بر هر مسلمانی واجب است. اما بعضی از محدثین و رجالیون متعصب اهل سنت با بی‌توجهی به این اصل مهم، حتی کسانی که ابراز محبت کرده‌اند را مورد بی‌مهری خود قرار داده‌اند.
مناظره دکتر و شیخ، خاطرات دکتر شجاعی فرد است که در سفرهای خود به مکه و مدینه و صحبت‌های او با علمای اهل سنت و وهابیت به تحریر درآمده است. او با هدف روشن‌سازی مبانی اعتقادی شیعیان و آشنایی اهل سنت با عقاید شیعه، به مقایسه میان عقاید اهل سنت با شیعیان و تبیین نواقص اعتقادی اهل سنت می‌پردازد. روان بودن کتاب و ساده نویسی آن از مهمترین ویژگی‌های این کتاب است.
ابوحنیفه یکی از ائمه چهار گانه اهل سنت قائل به جواز نوشیدن نبیذ بوده است. این در حالی است که اکثر مذاهب اسلامی معتقدند هر آنچه که مسکر باشد از جانب دین مبین اسلام حرمتش قطعی بیان شده است. آنچه مشخص است ابوحنیفه با بی توجهی به این حکم ضروری در مورد مسکرات، فتوا به حلیت و جواز نوشیدن نبیذ داده است.
توهین مفتی‌های وهابی به رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) مشخص است. اکنون آنها با تقطیع روایت شیعه ادعا می‌کنند، شیعیان معتقدند پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) با نبیذ وضو گرفته‌اند. با بررسی در منابع اهل سنت مشخص می‌شود شبیه به این روایت در منابع معتبر روایی اهل سنت نیز بیان شده است و مطلب از کتاب شیعه، تقطیع شده آمده است.
امام، به معنای ریاست عام در امور دینی و دنیایی است و این ریاست فراگیر به منزله جانشینی رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به حساب می‌آید. اما چگونه ممکن است این مقام بلندمرتبه بدون نصب از جانب خدا باشد؟!
براى به دست آوردن نظر امام (علیه‌السلام) در مسأله خلافت، نباید تنها بر یک یا دو خطبه تکیه کرد؛ بلکه باید همه کلمات آن حضرت را در این موضوع، کنار هم بچینیم و نتیجه گیرى کنیم؛ امیرالمؤمنین بارها در نهج البلاغه در موارد متعددى در مسأله خلافت، تکیه بر نص فرموده‌اند.
معاويه به فرمانداران خويش كسانيكه فضائل و مناقب عثمان را نقل مي‌كنند را مورد احترام و اكرام قرار داده و براي آنان عطايا قرار داده و نام آنها را به دربار معاويه در شام گزارش کنند،.فرمانداران طبق اين دستور براي ناقلان فضائل عثمان حقوق و مزايا معين کردند و اين رويه باعث شد تا درباره عثمان فضائل زيادی نقل گرديد.
فرقه دراویش نعمت‌اللهی گنابادی ادعا می‌کنند که تمام اقطاب و مشایخ ذکر شده در سلسله آنها که به ائمه اطهار (علیهم السلام) منتهی می‌شود، همگی از شیعیان هستند. درحالی‌که موسس این سلسله، شاه نعمت الله ولی در رساله خود، ابوبکر را خلیفه اول و جانشین رسول خدا (ص) می‌داند و مذهب اهل سنت را نزدیک‌ترین راه به خدا می‌داند.
آنچه انسان را به تعجب وا می‌دارد، کلام ابن‌کثیر دمشقی در باب تعریف صحابه است. او می‌نویسد: «صحابه کسی است که پیامبر را در حالی‌که مسلمان است، ببیند، اگرچه مصاحبت او طولانی نشود و از او نیز روایت نقل نکرده باشد؛ این قول جمهور علمای سلف و خلف است.»
متاسفانه شبکه‌های وهابی به گونه‌ای وانمود می‌کنند که گویا شیعیان، اهل‌سنت را ناصبی دانسته‌اند. این در حالی است که با مراجعه به کتب اهل‌سنت، خود ایشان به علمای خود همچون بخاری و ذهبی نسبت نصب داده‌اند و ایشان را ناصبی دانسته‌اند.
یکی از اصول اعتقادی که اهل سنت برای خود معرفی کرده‌اند، تقلید از یکی از ائمه چهارگانه (ابوحنیفه، مالک، احمد بن حنبل، شافعی) است، چنانچه کسی پایبند به این تقلید باشد، از اهل سنت به‌شمار می‌رود؛ ولی اگر تقلید نداشته باشد، از دایره اهل سنت خارج و به عنوان غیر مقلد و متسلف شناخته می‌شود و نمی‌توان عنوان اهل سنت را به وی داد.
طبق ماده 115 قانون اساسی، رئیس جمهور باید ملتزم به مذهب رسمی کشور «یعنی شیعه اثنی عشری» باشد، لذا اقلیت‌های مذهبی حق ندارند، نامزد انتخابات ریاست جمهوری شوند، اما با این حال باید دید که اهل سنت تا چه حد در امور سیاسی کشور تأثیر دارند.