حکومت امیرالمؤمنین
اميرالمؤمنین (ع)، راهى جز جنگ و پيكار با معاویه نداشت، زیرا ابقای او را جایز نمی‌دانست و تسليم شدن و واگذار کردن تدبیر امور جامعه اسلامى به فردى نالایق و مخالف سنت نبوی سبب انحراف مردم از اسلام و ایجاد حكومت أموى و سفيانى و زنده شدن ارزش‌هاى جاهلی مى‌شد؛ اميرالمؤمنین (ع) به وظیفه خود عمل کرد و در اسلام حکومت کردن هدف نیست و بنا نیست که حکومت به هر وسیله‌ای حفظ شود.
تفاوتی که میان حکومت انبیای الهی و جانشینان آنان در رفاه اجتماعی و معیشت مردم، با حکومت‌های غیر الهی وجود دارد، سبب شده تا فقر و ناعدالتی‌های اجتماعی و مشکلات اساسی برای مردم در حکومت‌های غیرالهی، ایجاد شود. اگر امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) بعد از شهادت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به خلافت رسیده بودند، رفاه و خدمات اجتماعی به طور مساوی شامل همه مردم عالم می‌شد.
تاریخ گواهی می‌دهد، دوران کوتاه خلافت امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام)، برکات زیادی برای مسلمانان داشت. انتخاب استانداران متدین و حاکمان عادل برای مناطق مختلف در سرزمین اسلامی، از جمله برکات حکومت کوتاه حضرت علی (عیله‌السلام) است.