کانال تلگرامی وابسته به تشکیلات بهائیت از پیروان این فرقه خواست، به محض دیدن تبلیغات مخالفین این فرقه، از رفتن به گروه‌های آن‌ها پرهیز و سریعاً آنان را بلاک و ریپورت کنند. اما بسی عجیب است از فرقه‌ای که خود را مبتکر تحری حقیقت می‌خواند، پیروانش را حتی از شنیدن استدلال‌های مخالفین و سپس تصمیم‌گیری عاقلانه و آزاد، برحذر می‌دارد!

شبکه‌های بهائی به نقل از عبدالبهاء، با انکار تمامی تفاوت‌های ساختاری زن و مرد، تنها عامل اختلاف این دو جنس را در نوع تربیت آن‌دو برشمردند. این ادعا در حالی مطرح می‌شود که تمامی اندیشمندان به وجود تفاوت‌های بسیاری میان زن و مرد اذعان دارند. با این وجود تلاش برای مساوی شمردن آن‌دو، بیشتر جنبه‌ی تبلیغاتی و عوام‌فریبی دارد.

در یکی از مقالات سایت آئین بهائی، به نقل از شوقی افندی می‌خوانیم که بهائیان می‌بایست، تمام تلاش خود را نسبت به پیشرفت ایران بگمارند. اما روی دیگر خیرخواهی این پیشوای بهائیان برای ایران و ایرانی، توهین‌ها و هتاکی‌های زننده‌ی او نسبت به ایرانیان است. هم‌چنان که وی ایرانیان را وحشی، بی‌رحم، متعصب و شقی خطاب می‌کند!

شورای شهر کمبریج در انگلستان، به مناسبت سالگرد تولد پیامبرخوانده‌ی بهائیان، تصمیم به تشویق شهروندان خود برای تلاش در راستای تحقق صلح، عدالت و وحدت نوع بشر گرفت. اما به راستی چگونه می‌توان حسینعلی نوری را الگوی صلح، عدالت و وحدت نوع بشر نامید، در حالی که نه تنها جانشینانش، بلکه خود نیز بدین تعالیم پایبند نبوده است.

شوقی افندی سومین پیشوای بهائیت، سومین مرحله‌ی پیشرفت بهائیت را با به رسمیت شناخته شدن و تأسیس سلطنت بهائی پیش‌بینی می‌کند. این آرزو در حالی مطرح می‌شود که بهائیت از یک‌سو خود را مخالف سرسخت تشکیل حکومت دینی معرفی می‌کند و از سویی دیگر، تشکیل حکومت بهائی، با آموزه‌ی «عدم دخالت در سیاست» این فرقه، سازگاری ندارد.

مفهوم وطن‌دوستی نزد پیشوایان بهائی، واژه‌ای ناآشنا بوده است. تا جایی که آنان همواره پیروان خود را به سوی بی‌وطنی سوق داده‌اند. بهائیان نیز به تبع پیشوایان خود چنین سیره‌ای را پیموده‌اند. اما نکته‌ی قابل تأمل آنست که بهائیان پس از سال 1362 که تمامی فعالیت‌هایشان در ایران ممنوع اعلام شد، برای فریب افکار عمومی، خود را خادمین وطن نامیدند!