پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در یکی از سایت‌های تشکیلات بهائیت به نقل از جناب عبدالبهاء، از ایرانیان با عناوینی نظیر منشأ عزّت و تمدن یاد شده است. هم‌چنان که می‌خوانیم: «ای اهل ایران... متبوع و مُطاع (فرمان‌برده شده‌ی) کُلّ آفاق (جهان) بودید حال چگونه از عزّ قبول باز مانده در زاویۀ خمول (گمنامی) خزیده‌اید. منشأء معارف و مبدأ تمدّن جهانیان بودید اکنون چگونه افسرده و مخمود و پژمرده گشته‌اید».(سایت آیین بهائی)
​اما جالب است بدانیم انتساب عزّت به ایرانیان، آن هم از زبان عبدالبهاء در حالیست که وی در جایی دیگر، با ابراز خوش‌حالی از بلاهایی که بر سر مردم ایران آمده، آنان را شرور می‌خواند. هم‌چنان که می‌گوید: «چقدر این ایرانی‌ها شرورند. هنوز آرام نگرفته‌اند. این قدر بلایا و رزایا (پیش‌آمدهای ناگوار) که بر آن‌ها وارد آمده هنوز بر آن شرارت اولیه هستند».(آهنگ بدیع، ش 5، ص 3)
وی همچنین در جایی دیگر ایرانیان را غافل، بی‌خرد، کر و کُور و مُرده خطاب می‌کند.(مکاتیب، ج 6، ص 87)

پی‌نوشت:
مجله‌ی آهنگ بدیع، سال چهارم، 1328، شماره‌ی 5.
عباس افندی، مکاتیب، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 133 بدیع.