خداوند بر این بوده و هست که بوسیله پیامبران و امامان مردم را به راه راست هدایت کند تا همه مستحق بهشت وعده داده شده باشند، تنها راه هدایت انسانها عبادت خداوند متعال و اطاعت از اوامر و نواهی الهی و دوری از بت پرستی و کارهای زشت است. اما افرادی مانند باب و میرزا بهاء که خود را فرستاده ی خدا می دانند، با تلاش های فراوان سعی بر این داشتند که عده را به بت پرستی زمان جاهلیت بکشانند که تا حدودی موفق هم شدند.

پیامبران برای اثبات دعاوی خویش فرموده اند که ما دارای معجزه هستیم و در عمل هم نشان داده اند، که تمام تاریخ نویسان به آن اذعان دارند. ولی جناب باب و بهاء می گویند: ما هر گونه آیات و معجزاتی را که بخواهید دارا هستیم،

اسمعيليه دجال مهدي اسمعيلي را ابويزيد سني مي دانند كه در مقابل القائم به امرالله، پسر مهدي محمد بن عبدالله قيام بر مخالفت كرده لهذا به اخبار زياد استدلال كنند كه او دجال بوده و حتي با آيات قرآنيه نيز تطبيق نمايند چنانكه بهائيان هم استدلال مي كنند

باب و بهاء از اعجاز قرآن فقط الفاظ عربی آنهم به حالت موزون را فهمیده و سعی کردند آیاتی مانند قرآن بیاورند تا آنرا معجزه بنامند. بخاطر همین از کسان دیگر هم برای تالیف آیاتشان کمک گرفتند، غافل از اینکه جملاتی که آنان بعنوان معجزه الهی به بشر تقدیم کردند، از انسان معمولی هم که یک مقدار با ادبیات عرب آشنا باشد به راحتی صادر می شود.

اگر به سیره ی پیامبران نگاهی بیاندازیم و تاملی داشته باشیم، متوجه می شویم که بعضی خصوصیات و اعمال در همه ی پیامبران مشترک است. یکی از آن خصوصیات این بود که پیامبران برای اثبات سخنان خود و اینکه از طرف خدا آمده و دروغ نمی گویند، کارهای خارق العاده ای انجام می دادند که دیگران از انجام آن عاجز بوده اند.

در دین مبین اسلام، روایات زیادی در باب ظهور امام دوازدهم و قیامت از معصومین نقل شده است. اگر به آن روایات نگاهی بیاندازیم بدون تامل متوجه می شویم که این روایات هیچگونه وجه تشابهی با ادعای علی محمد شیرازی و حسینعلی نوری ندارد. پس به ناچار رهبران بهائی مجبور می شوند برای اثبات خود تمام روایات اسلامی را به تاویل برده و به نفع خود تمام کنند.