دراویش گنابادی
بسیجی شهید محمد حسین حدادیان از مدافعان حرمی بود که تجربه مبارزه با داعشیان خارخی و داخلی را در پرونده پر از افتخار خویش به ثبت رسانده است. دراویش داعش صفت با به شهادت رساندن این شهید بزرگوار، باعث رسوایی هرچه بیشتر خویش شدند.
درگیری دراویش گنابادی با مردم و نیروهای امنیتی در شهرهای تهران، قم، بروجرد و کوار... ازجمله خونین ترین درگیری های پیروان این فرقه با مردم در سالهای اخیر است که باید به سزای اعمال مجرمانه خود برسند. ولی پیروان این فرقه بارها خواستار آزادی بی قید و شرط این مجرمان شده و گویا این حق را برای خود قائلند که می توانند هر عمل مجرمانه ای را مرتکب شوند و کسی معترض آنها نشود.
بزرگان متصوفه برای رهایی از نقد‌های منتقدان تصوف، در تالیفات خویش عمل به شریعت را لازم دانسته‌اند و عالمان دینی را به عنوان تبیین کننده‌ی شریعت معرفی نموده‌اند ولی در سیره‌ی عملی متصوفه، شریعت گریزی بسیار زیادی مشاهده می شود که به شکل‌های مختلفی توجیه می نمایند، اما از منظر دینی، آن توجیهات قابل پذیرش نیست.
یکی از اصول اصلی در برخی فرقه های صوفیه، عدم ورود به مباحث سیاسی می باشد اما در عمل، برخی از بزرگان صوفیه به این اصل عمل نکرده و در مباحث سیاسی دخالت نموده و پیروان آنها نیز در جریان های سیاسی شرکتی فعال دارند. صلاحی یکی از این افراد می باشد که گرایش های تند اصلاح طلبی داشته و در کسوت یک درویش گنابادی با تفکرات تند در مقابل نظام جمهوری اسلامی ایستاده است.
یکی از راه های تشخیص حقانیت یا بطلان هر جریانی این است که زندگی نامه بزرگان آن جریان را مورد تحقیق قرار داده تا در خلال این تحقیق، وضعیت فرقه نیز روشن شود. یکی از این جریان ها فرقه صوفیه گنابادی سلطانعلیشاهی است که زندگی نامه یکی از اقطاب این فرقه صوفیه به نام ملاعلی گنابادی (نورعلیشاه ثانی) باید مورد کنکاش دقیق قرار گیرد.
شناخت حق در هر مسئله در پرتو داشتن اطلاعات درست و دقیق از آن مسئله می باشد. در بیانیه نورعلی تابنده، به مخاطب به شکلی القا می شود که حق با جریان دراویش است و سازمان های قضایی و اجرایی به آنها ظلم نموده اند، اما با بازخوانی درست از ماجرای تخریب دو خانقاه بروجرد و قم، دروغ بودن ادعاهای قطب دراویش گنابادی روشن خواهد شد.
یکی از ابزارهایی که صوفیه برای ترویج افکار خویش در جامعه استفاده می نمایند، ترویج و تبلیغ بزرگداشت بزرگان صوفیه است. در صورتی که فقهای شیعه هر امری از جمله ساخت فیلم و یا برگزاری بزرگداشت، که باعث ترویج این مسلک انحرافی می شود را حرام می دانند.
کیوان قزوین، یکی از کسانی است که مدتها اسیر فرقه های صوفیه بوده است و با دادن دیگ جوش صلاحیت خود را برای رسیدن قطبیت نشان داد اما با دیدن خلف وعده های متعدد از سوی ملا سلطان، از تصوف جدا گشته و بر ضد آنها شروع به تالیف کتاب کرد.
جریانی تندرو از بین دراویش گنابادی در اطلاعیه خود بر ضد نظام اسلامی ایران، اتهام هایی همچون کودک کشی را به نظام مقدس اسلامی ایران نسبت داده و این حکومت را با حکومت معاویه قیاس کرده است.
یکی از مهمترین اقطاب فرقه صوفیه گنابادی، سلطان محمد گنابادی سلطان علیشاهی است که بنیان گذار انشعاب صوفیه گنابادی سلطان علیشاهی می باشد. این شخص دارای انحرافات بسیاری ازجمله هم طراز دانستن پذیرش قطبیت خود با ولایت معصومین(ع) است.
دراویش گنابادی به راحتی در مسائل مختلف متناقض عمل می کنند کما اینکه بزرگان این فرقه، در جریان نصیحت آیت الله گلپایگانی به سران دولت، گفتند آیت الله گلپایگانی همیشه در گفته خود صادق است، در نتیجه دولت نیز باید به سخن ایشان عمل کند ولی بزرگان این فرقه نگفتند که مردم نیز باید به فتوای عدم ورود به مجالس درویشی که جایز نیست و این مرجع بزرگ آن را حرام میداند عمل کنند.
دراویش فرقه صوفیه گنابادی قائل به نماز جمعه نیستند، ولی در طول هفته دو بار اقدام به برپایی مراسمات خود در خانقاه می کنند که یکی از آنها در شب های جمعه است. نورعلی تابنده در راستای پرداختن به اهمیت این مراسم ادعا می کند که مراد از ذروالبیع در آیه شریفه، ترک کسب و کار از شب جمعه است.
علمایی همچون علامه مجلسی و پدرش و ملامحسن فیض کاشانی در زمان حیات خود متهم به صوفیگری شدند ولی این ادعا بارها از سوی آنها تکذیب شد. به‌خاطر همین متصوفه مصادره علما را به بعد از مرگ آنها موکول کردند تا اگر هم با تکذیب اطرافیان آن عالم، مواجه شدند آن را امری مخفی قلمداد کنند. کما اینکه بعد از مرگ علامه حسن زاده آملی، دراویش گنابای آن عالم بزرگ را درویش خطاب کردند.
یکی از شگردهای صوفیه در اعتباربخشی به مسلک و طریقه خود، مصادره علما و مشاهیر به نفع طریقه خود و مسلک صوفیه است. دراویش گنابادی هنوز از این شیوه نخ‌نما شده در مصادره بزرگان و مشاهیر دست برنداشته و در فاصله کوتاهی بعد از شهادت علی لندی، سعی در مصادره این شهید عزیز به نفع فرقه دراویش گنابادی داشتند و با وقاحت تمام، این شهید عزیز و خانواده محترم او را درویش خواندند.