درحالی که صوفیان امروزی درباره صاحبان کرامت فخرفروشی کرده و صاحبان کرامت را برتر از دیگران معرفی می‌کنند، بزرگان صوفیه عقیده داشتند که از کرامت باید ترسید همانطوری که از بت می‌ترسند. ایشان کرامت را وسیله‌ دوری از خدا دانسته، زیرا هرچیزی که بنده با آن آرامش یابد، وسیله‌ برای دوری از خدا محسوب می‌گردد.