وهابیت
فرقه وهابیت به هدف نابودی هیمنه قدرت مسلمانان بود. به عنوان مثال در نابودی امپراتوری عثمانی اهل سنت، وهابی‌ها نقش اساسی ایجاد کردند و با این کار به تفرقه بیشتر در میان مسلمانان دامن زدند.
وهابی ها به گونه‌ای وانمود می‌کنند که گویا توسل از امور نامشروع است. در حالی که از دیدگاه علمای اهل سنت و شیعه توسل جایز است.
فرقه وهابیت با پوشش اهل سنت، به دنبال انتشار اعتقادات ضد اسلامی خود است. آن ها با نام اهل سنت، حتی اهل سنت را تکفیر می کنند و آنان را مشرک می دانند.
تمام مسلمانان جهان چه شیعه و چه اهل‌سنت صوفی (اکثریت اهل‌سنت) قائل به ندای غیر خداوند هستند؛ یعنی با صدا زدن غیر خداوند همچون یا علی علیه السلام و ... موافق هستند.
وهابیان مدتی است که اصطلاح وهابیت را برای خود نمی‌پسندند و کتاب‌های زیادی نوشته‌اند که عقیده خود را عقیده سلف معرفی کنند و با این استدلال، خود را سلفیه می‌نامند؛ اطلاق سلفیه بر آنان اشتباه است و به آنان ارزش و اعتبار می‌بخشد و آنان را در جرگه مذاهب اسلامی متقدم وارد می‌کند؛ باید با اطلاق وهابیت بر آنان، جدایی آنان را از مذاهب متقدم اهل‌سنت بر همه مسلمانان آشکار کرد.
علمای فریقین، نام وهابیت را برای یک گروه ایجاد شده در قرن دوازدهم به کار برده‌اند؛ این نام با استفاده از اسم بنیان‌گذار وهابیت، «محمد بن عبدالوهاب» درست شده است. عالمان آشنا به این تفکر جدید، این نام را به آنان نسبت داده‌اند و بزرگان وهابی نیز خود با اشاره به این نام، وهابیت را برای خود پذیرفته‌اند.
علمای فریقین، نام وهابیت را برای یک گروه ایجاد شده در قرن دوازدهم به کار بردند و پس از مدتی، آنان این نام را کنار گذاشته و به سلفیه تغییر دادند. علمای مذاهب اسلامی فهمیدند که وهابیان قصد دارند اثر منفی نام وهابیت را با پوشش نام سلفی از بین ببرند؛ از این‌رو نامی را انتخاب کردند که یک حرکت اصلاحی و روشنفکرانه در مصر ایجاد کرده بود و در بین مسلمانان آبرو داشت.
علمای فریقین، نام وهابیت را برای یک گروه ایجاد شده در قرن دوازدهم به کار برده‌اند. بعد یک و نیم قرن از ابتدای شکل‌گیری تفکر تکفیری وهابیت، عبدالعزیز آل‌سعود، در سال 1929 میلادی، استفاده از این نام را رسماً ممنوع کرد و دستور داد از اصطلاح سلفی‌گری استفاده کنند؛ پس از آن، تمام تلاش مفتیان معاصر وهابیت این شد که نامی از وهابیت برده نشود و به آنان سلفیه و سلفی گفته شود.
علمای فریقین، نام وهابیت را برای یک گروه ایجاد شده در قرن دوازدهم به کار برده‌اند؛ پس از گذشت یک و نیم قرن از زمان پیدایش وهابیت، تمام تلاش مفتیان وهابی این شد که نامی از وهابیت برده نشود و به آنان سلفیه و سلفی گفته شود. محققین و علمای مذاهب اسلامی فهمیدند که وهابیان با استفاده از عنوان سلفیه، قصد دارند خود را بین مذاهب اسلامی و گروه عظیم سلفیان اهل‌سنت قرار دهند تا هیچ مقاومتی در برابر تبلیغ تفکر تکفیری آنان صورت نپذیرد.
شبکه وهابی کلمه در ویژه برنامه ورزشی خود درباره المپیک، حتی یک‌بار هم حضور رژیم صهیونیستی اسرائیل را در المپیک محکوم نکرد....
شریعت سنگلجی از شخصیت‌هایی است که نمی‌توان تأثیرپذیری او از اهل‌سنت و وهابیت را انکار کرد. وی در یکی از سفر‌های خود به حج، با مطالعه آثار وهابيان، به آموزه‌هاى وهابیت گرايش پيدا كرد؛ بر همین اساس است که عده‌ای، شريعت سنگلجى را اوّلين كسى مى‌دانند كه عقايد وهابيت را در ايران ابراز كرد و افرادی را دور خود گرد آورد.
یکی از علمای مشهور شیعه که خدمات ارزشمندی در دفاع از مذهب شیعه داشته، مرحوم میر حامد حسین هندی است. در این کلیپ گوشه‌ای از خدمات ایشان به مکتب اهل‌بیت علیهم‌السلام بیان می‌شود. این کلیپ را ببینید و انتشار دهید.
وهابیون معاصر معتقدند بین عالم دنیا و عالم برزخ رابطه‌ای برقرار نیست و آنچه نقل شده استثناء است؛ پاسخ این است که مهمترین نشانه بر اثبات یک اعتقاد، وقوع آن است؛ ارتباط اهل برزخ با زندگان، گاه در هنگام زیارت قبور آنان صورت می‌پذیرد؛ گاهی به صورت عرضه اعمال زندگان برای آنان بیان شده و گاهی نیز روح مردگان با روح زنده‌ها در خواب ملاقات می‌کنند که این صورت‌ها در روایات بسیاری ذکر شده‌اند.