#نوروزپیروزی
اسلام در مواجهه با آئین و سنن ملل دیگر، برخوردی دوگانه داشته است. با آن رسومی که آنها را مخالف با مبانی دینی خود یافته است برخورد سلبی کرده و با سنن و رسومی که مخالف با بینش اسلام نبوده برخورد اثباتی داشته است به‌گونه‌ای که یا خود همان سنن را و یا اصلاح شده‌ی آنها را امضاء نموده و جزء، آداب و احکام دینی خود قرار داده است.
نوروز جایگاه خاصی در میان اعیاد اسلامی ندارد، اما به خاطر برخی روایات، دارای ویژگی‌های خاص شناخته شده و مورد پذیرش برخی اقوام و ملل مختلف، قرار گرفته است. ازجمله روایات، این است: معلی از امام صادق نقل می‌کند که در روز نوروزی چندین ویژگی از نوروز برایم بیان فرمود.
نوروز باستانی متفاوت از نوروز ایرانی است. در نوروز باستانی، طبق اسناد تاریخی، چه بسا نوروز در وسط پاییز یا تابستان برگزار می‌شد. اما نوروز ایرانی مختص آغاز بهار است. همچنین شاهان گردن‌کش برای تحمیل نوروزِ مدّنظر خود به مردم، مجازات‌های سنگینی را إعمال کردند. گذشته از همه این سخنان، نمادهایی که امروزه سمبل نوروز است، متفاوت با نمادهای باستانی است. از قرآنِ سفره هفت‌سین گرفته تا دیوان حافظ و ماهیِ قرمز و دعای یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ !
رویکرد اهل سنت نسبت به سنت بزرگداشت نوروز سلبی است تا جایی که روزه آن را مکروه می‌دانند و اگر کسی به قصد نوروز، به کسی هدیهای بدهد حرام دانسته بلکه طبق فتوای برخی از علمایشان کافر شده است چراکه رسم آئین کفر را تعظیم نموده است. ولی در منابع اهل سنت روایاتی در تایید نوروز مشاهده می‌شود که عالمان اهل سنت میلی به آنها ندارند
علمای اهل سنت هر عید و جشنی غیر اعیاد اسلامی را جایز نمی‌دانند، و روایاتی از پیامبر نقل می‌کنند که از این‌گونه اعیاد نهی فرموده‌اند. روایاتی نیز وجود دارد که این رسوم را تأیید، و تأکید کرده‌اند، اما علمای سلفی فتوا به حرمت این اعیاد داده، در جمع بین روایات سمت روایات نهی غش می‌کنند.
اسلام دین کامل است و جوابگوی خواسته‌های بشریت است؛ خداوند قرآن را فرستاده تا پیامبر و جانشینان برحقش آن را برای مردم تشریح و تبیین کنند و بعد از ایشان در زمان غیبت، علما و مراجع دین با استخراج از آیات و روایات، احکام دین را برای مردم بازگو کرده تا رستگار شده، منحرف نشوند.
نوروز باستانی، نوروز پادشاهان و فرصتی برای سلاطین و حکام مستبد بود تا شکوه و عظمت ظاهری خود را به رخ ملت‌ها بکشانند. اما ایرانی‌های مسلمان به طرز زیرکانه ای این نظم و قالب را به نفع خود تغییر دادند.» ایشان حقیقت نوروز را یک «حقیقتِ مردمی» دانستند و تاکید کردند: «نوروز امروز، نوروز باستانی نیست، بلکه نوروز ایرانی و نوروز ملت مسلمانی است که از...
روز غدیر در سال دهم هجری قمری، به لحاظ زمانی، مقارن با عید نوروز اتفاق افتاده است؛ یعنی در این روز، امیرالمومنین(ع) از جانب خدا و رسولش به خلافت و امامت و ولایت منصوب گشت که بدین جهت نوروز در نزد ائمه اطهار و شیعیانشان، مورد تعظیم واقع شده و تقدسی خاصی یافته است و به عنوان یکی از اعیاد اسلامی مورد توجه قرار گرفته است.
آیا می‌دانید عبارت «هر روزتان نوروز» از کجا آمده؟ اولین بار امیرالمومنین علی (علیه السلام) این عبارت را به ایرانیان تعلیم داد. جمعی از ایرانی‌ها به کوفه رفتند و به مناسبت نوروز، برای امیرالمومنین هدیهای بردند. آنجا بود که مولا فرمودند...
در هر جای دنیا جنگ و ترور و کودتا رخ می‌دهد، امریکا در آن نقش دارد. مرگ بر امریکا یعنی «مرگ بر جنگ» یعنی «مرگ بر جنایت». انرژی منفی کجا بود؟ «مرگ بر امریکا» همه‌ش انرژی مثبت است. جالب است بدانیم که دراوستا کتاب مقدس زرتشتیان هم برای اهریمن و پیروان او و همه بدکاران آرزوی مرگ شده است.
گفت: در زمان کورش، مشروب آزاد بود! گقتم اولاً محدود کردن مفهوم «آزادی» به مصرف مشروب، واقعاً کم‌عقلی است! ثانیاً طبق یافته‌های علمی، مصرف الکل عامل اصلی سرطان در جهان است. پس ممنوعیت آن (چه با فرهنگ سازی و چه از طریق بگیر و ببند) به سود مردم است.
تصاویر تاسف بار مربوط به رفتارهای زشت برخی از هموطنان در سیزده‌به‌در را می‌بینم. طبیعت را نابود کرده اند... خدا شاهد و ناظر است که اگر این تصویر مربوط به یک مراسم مذهبی بود، جماعتِ مثلاً روشنفکر، خون و خونریزی به پا می‌کردند! اما چون مربوط به روز باستانی «سیزده به در» هست، هیچی به هیچی... همه سکوت کرده اند. کجاست آن همه ادعای انسانیت و انصاف؟!
در روز عید مبعث (14 فروردین 1398) به همت آستان قدس رضوی [حرم امام علی بن موسی الرضا (علیه السلام)]، جشن عروسی چند زوج جوان اهل سنت در مناطق سیل زده برگزار شد. هزینه‌های این جشن توسط آستان قُدس اهدا شد، به این امید که بذر امید هیچ گاه در دل‌های مردمان این سرزمین نمیرد.
پیامبرخوانده‌ی بهائیت در راستای ترویج اباحه‌گری، حکم به حلیت موسیقی داده است. این در حالیست که حتی پیامبرخوانده‌ی بهائیت هم در استفاده از موسیقی، نسبت به خروجِ از دایره‌ی ادب هشدار داده بود. اما گویا تشکیلات بهائیت هیچ چهارچوب اخلاقی را در راه تبلیغ فرقه‌ی خود رعایت نمی‌کند؛ چه آن‌که این راه‌ها، حتی مخالف با ساخته‌های پیشوایانش باشد.