نماد
فرقه مدعی یمانی نمادهای جریانهای انحرافی همچون رژیم صهیونیستی، شیطان‌پرستی و.. به دروغ منسوب به جضرت داوود علیه‌السلام میدانند، در صورتی که نمادی به نام ستاره داوود، متعلق حضرت داوود علیه‌السلام نبوده است و این انتساب قابل اثبات نیست.
پیامبر اسلام (ص) می فرمایند: «نباید انگشتر در انگشت سبابه و وسط انداخت و علت این نهی این است که قوم لوط در انگشت های سبابه و وسط انگشتر می انداختند». شیطان از عوامل اصلی گمراهی و همجنس بازی قوم لوط بوده است.
مکاتبی در تبلیغ خود موفق‌ترند که تبلیغ خود را با نماد آغاز کنند؛ یعنی اگر از ابتدا به واسطۀ این ابزار با مخاطب ارتباط گیرند شانس بیشتری برای جذب مخاطب خواهند داشت. البته این کلام به این معنا نیست که نماد به تنهایی برای بقای یک آیین کافی است، بلکه به این معناست که اگر دیگر شرایط و بسترهای لازم فراهم باشد، انتخاب چنین سبکی برای تبلیغ، دسترسی به نتیجه را تسهیل خواهد کرد. نمادها در بردارندۀ ارزش‌ها و مفاهیم مقدس‌اند، اما نه به صورت تفصیلی و بسط یافته؛ بلکه به شکل منجمد و دربسته.
کسانی که قصد مواجهه با آیین‌ها و فرقه‌های انحرافی را دارند، نباید سراغ نماد رفته و به تجزیه و تحلیل نمادها بپردازند و در نتیجه به شیوع نمادها دامن بزنند. این افراد از آن‌جا که به یک کار توصیفی همت گماشته‌اند، در حقیقت به صورت ناخواسته به گسترش آن آیین دامن‌زده و آن را به مخاطبان بیشتری شناسانده‌اند. در سال‌های اخیر پاره‌ای از افراد دلسوز از سر اشتباه، نماد شناسی را به جای آسیب‌شناسی گرفته و با نام نقد به تفسیر پرداخته‌اند که در نهایت به سوی ترویج مکاتب ضد دینی گام برداشته‌اند.