جملاتی طلایی، که حجت را برهمه تمام می‌کند، اعترافاتی از خلیفه دوم در حق امیرالمومنین، علی(علیه السلام)؛ خلیفه دوم در موارد مختلف بارها در وصف حضرت فرمود:«اگرعلی نبود عمر هلاک می‌شد» «در مشکلی که ابوالحسن نیست قرار نگیرم» «هرگاه علی در مسجد حاضر باشد کسی حق فتوا دادن ندارد» «بهترين قاضى در بين ما،على است» اما افسوس، نتیجه چه شد؟

بخاری در صحیح خود از قول ابن عباس نقل می‌کند که پیامبر (صلی الله علیه و آله) تمام درب‌ها به مسجدالنبی را بست، غیر از درب خانه ابوبکر؛ ابن حجر عسقلانی در شرح خود می‌گوید منظور درب نیست بلکه پنجره است و اقرار می‌کند که روایتی با سند قوی وجود دارد که درب خانه‌ها به مسجدالنبی مسدود شد، غیر از درب خانه امیرالمؤمنین.

علی (علیه السلام) اعجوبه‌ی تاریخ خلقت است. فضایل و مناقب امیرالؤمنین به حدی است که هیچ‌کس را یارای انکار آن نیست. ابن ابی الحدید معتزلی سنی در رابطه با فضایل حضرت امیرالمومنین می‌گوید: «فضایل و مناقب امیرالمؤمنین (علیه السّلام) به حدی از عظمت، بزرگی، انتشار و اشتهار رسیده است كه دیگر سخن گفتن پیرامون آن قبیح به نظر می‌رسد.»

پیامبر در حق علی فرمود: «هر کس گمان کند من را دوست دارد و بغض علی را داشته باشد، دروغگو است و مرا دوست ندارد. او از من است و من از اویم، هر کس او را دوست بدارد، مرا دوست داشته است، و هر کس مرا دوست بدارد، خدا را دوست دارد و هر کس بغض علی را دارد، مرا مبغوض داشته است و هر کس مرا مبغوض بدارد، خدا را مبغوض داشته است.