فرضیه جذب
فرضیه جذب، در هیچ مجمع علمی اثبات نشده است. قیاس قانون جذب به قانون جاذبه کاملاً غلط است. قانون جاذبه در هر زمان و مکانی جاری است. اما قانون جذبی که مدعیان آن بیان می کنند در موارد جزئی و برای تعداد معدودی محقق شده است که آن هم قابل پذیرش نیست.
خدای درون یا ندای درون مبحثی است که در شبه معنویت‌های جدیدی مانند قانون راز مطرح می‌شود. که این خود یکی از انحرافات خداشناسی و متزلزل کننده عقاید مخاطبین است. با این نگاه خداوند از یک جایگاه متعالی و بیرونی به یک جایگاه نازل و درونی منتقل می‌شود و خدای درون دیگر خدای متعال و قاهری نیست که ادیان الهی معرفی می‌کنند.
یکی از مبانی اولیه در شبه معنویت‌های نوظهور متکی کردن مخاطبین به نیروی درون است. یعنی به هر چیزی که فکر کنی به آن خواهید رسید. و نام آن را قانون جذب می‌گذارند. قانون جذب می‌گوید: «هرچیز را در ذهنت مجسم کنی، آن را در دست‌هایت خواهی داشت» سوالی که مطرح است این است که جایگاه خداوند در عرصه آفرینش چه می‌شود؟
مروجان قانون جذب معتقدند؛ این قانون واقعی و قطعی است که تمام رویدادهای زندگی ما بر اساس آن اتفاق می‌افتد و هم اکنون نیز زندگی ما ناشی از خواسته‌ها و تصاویر ذهنی ماست. در واقع همه در شرایطی هستند که به خواسته‌های‌شان رسیده‌اند، اما چون توجه نداشته‌اند که این خواسته‌ها همان‌طور که در ذهنشان می‌آید، تحقق پیدا می‌کند، کنترلی بر آن نداشته‌اند و آن‌چه نمی‌خواسته‌اند در زندگی‌شان اتفاق افتاده است.