غدیرخم
بیعت خلفای اهل سنت با امیرمؤمنان (ع) در روز غدیر، از واقعیاتی است که در منابع اهل سنت نیز به آن اشاره شده است؛ عمر بن خطاب بعد از بیعتش با امیرمؤمنان (ع) از الفاظی همانند تبریک استفاده کرده و حضرت را به عنوان مولای کل مؤمنین خطاب کرده است؛ غزالی علت نقض عهد خلفای اهل سنت با امیرمؤمنان (ع) را تبعیت از هوای نفسشان می‌داند.
از آیاتی که دلالت بر خلافت و جانشینی امیرالمؤمنین (ع) دارد، آیه 3 سوره مائده است؛ وهابیون ادعا می کنند این آیه شریفه در روز عرفه نازل شده است. ترمذی نیز می نویسد پیامبر (ص) در عرفه حدیث ثقلین را بیان کردند؛ ابوداود به تکبیرهای بی‌جا که نشان از بر هم زدن سخنان پیامبر (ص) داشته، اشاره می‌کند. حال سؤال اینجاست که پیامبر (ص) چه چیزی را می‌خواستند بیان کنند؟!
شبهه‌ای مطرح شده است که اگر موضوع غدیرخم، نصب سياسی است، پس آیاتی که در آن به پيامبر دستور داده شده که در اداره دنيای مردم با آنان مشورت کند، چگونه توجيه میشود؛ جواب این شبهه این است که برخی امور فقط به‌دست شارع است و حتی خود پیامبر(ص) هم نمی‌تواند از پیش خود و بدون وحی، امری را صادر نماید، چه برسد به اینکه به مردم بسپارد.
«ابن تیمیه» برای رد نمودنِ این فضیلت از امیرالمؤمنین، خواسته ایرادی بگیرد که نزول این آیه را در مورد واقعه غدیرخم انکار نماید، به همین جهت اشکال نموده است که اين سوره «المعارج» مكّى است! در جواب به «ابن تیمیه» و کسانی که سخنش را باور می‌کنند، می‌گوییم: آنچه از اجماع و اتّفاق مذكور حاصل میشود اين است كه سوره مزبور من حيث المجموع مكّی است، نه...