کج‌فهمی و برداشت‌های غلط و سلیقه‌ای از مسائل دینی و مذهبی، از شاخصه‌های مشترک رهبران معنویت‌های نوظهور و غیردینی است. اوشو به عنوان یکی از مدعیان و رهبران معنویت‌های انحرافی، با حمله کردن به ادیان به دنبال تصویری خشک و جمودگرایانه از دین است. اومی‌گوید:«مذاهب با هر چیزی که انسان می‌تواند از آن لذت ببرد، مخالف‌اند. این به نفع آن‌ها است که انسان را مفلوک و بدبخت نگه دارند و هر نوع امکان برای یافتن آرامش و نشاط و رضایت خاطر (این‌که بهشت برین را هم‌اینک، همین‌جا بیابی) را از دستش بگیرند.»

از منظر دين، نیاز انسان به هر دو نوعِ شادی، مورد توجه قرار گرفته است، اما شادی‌‏های زودگذر را در اولویت دوم انسان قرار داده است. از آنجا که دالایی‌لاما در أغلب دیدگاه‌‏های خود نسبت به انسان، نگاه قشری و سطحی دارد، در این مسئله هم دچار همین سطحی‌نگری شده و انسان را محدود به زندگی این جهانی کرده است، به‌طوری که انسان را از سایر ابعاد وجودی‌‏اش جدا کرده و هدف از زندگی را محصور در شادی‌‏های گذرا نموده است.