ظلم ستیزی بهائیت
مبلّغ بهائی، هدف پیشوایان خود را زدودن جنگ و برقراری صلح برشمرد و راه‌کار آن‌ها را مظلومیت دانست! اما به راستی چگونه دقیقاً در زمانی که کشورمان ایران، از شمال و جنوب به دست دو استعمار بزرگ در اشغال بود، پیشوایان بهائیت از طرف خدایی طرفدار ظالمین، امر به مظلومیت، سلطه‌پذیری و ممنوعیت دفاع کرده و آن را پیش‌نیاز صلح دانسته‌اند؟!
پیشوایان فرقه‌ی بهائیت، حکم به اطاعت و پیروی از تمامی حکومت‌ها صادر کرده‌اند. نویسندگان بهائیت، در توجیه این حکم استبدادی پیشوایان خود، مدعی‌اند حکومت حاکم بر هر کشور، نتیجه‌ی خواست مردمی است و نباید به آن اعتراض کرد. اما در پاسخ به این توجیه‌سازی بهائیان می‌گوییم: خدای تعالی، تغییر سرنوشت انسان‌ها را به دست خودشان دانسته است.
دفتر جامعه‌ی جهانی بهائی با ارسال پیامی مدعی شد: واکنش بهائیان در مقابل ظلم، نه قبول خواسته‌های سرکوب‌گران بوده است و نه پیروی از خوی و روش آنان. اما این ادعا در حالی مطرح می‌شود که نه تنها بهائیان و پیشوایان‌شان در مقابل ظالمین کُرنش کرده‌اند، بلکه حتی در مقابل کسانی که در برابر متجاوزین ایستادگی کرده‌اند نیز، موضع‌گیری داشته‌اند.