صهیونیسم سیاسی
از نگاه گروه یهودی نطوره قرتا، اشغال یک سرزمین و سلب خاک آن از ساکنانش در دوران تبعید حرام است. تلاش یهودیان در این زمینه، خلاف اراده خداوند است و حتماً مصائبی را برای آنان به دنبال خواهد داشت.
آلبرت اینشتاین از اندیشمندان یهودی است که مخالف شکل گیری رژیم جعلی صهیونیستی بود و از ریاست بر آن نیز امتناع ورزید. از این رو تصمیم این رژیم بر تصاحب اینشتاین سرقتی بیش نیست.
صهیونیسم سیاسی حرکتی دینی و مذهبی و یا زاییده درد و رنج یهودیان نیست بلکه مولودِ اندیشه ملی گرایان یهودی است که به دنبال دستیابی اهداف و آرمان صهیونیسم و تأسیس یک دولت ملی برای جامعه یهودیان در فلسطین بودند.
با اینکه مناطق فراوانی نظیر اوگاندا، آرژانتین، عراق، قبرس، العریش و آنگولا به عنوان محل اسکان یهودیان و شکل گیری دولت آنان پیشنهاد شد اما هیچ یک از آنها به مرحله اجرا در نیامد؛ زیرا محافل حاکمه انگلیس طرفدار استعمار فلسطین بودند. از این رو با تأثیرگذاری انگلیسی ها، در هفتمین کنگره سازمان جهانی صهیونیست ها رأی بر استقرار کشور یهود در فلسطین داده شد.
تا پیش از قرن 19م اندیشه صهیونیسم در قالب دینی و فرهنگی در یهود مطرح بود اما در این قرن با تلاش و نفوذ لرد ارل شافتسبری هفتم به شکل سیاسی درآمده است.
دشمنی علمای صهيونيست يهودی با حکومت شيعی ايران در تفکر موعودمحوری آنان ريشه دارد. آنان سياست «ايران‌ستيزی» را به اين خاطر که هسته اصلی سربازان حکومت حضرت مهدی(عج) شکل نگيرد، شديداً در دستور کار خود دارند.
صهیونیسم سیاسی مولودِ ملی‌گرایی یهودی و مسیحیت صهیونیستی در قرن 19 است، که به زعم خود معتقدند ترور شخصیت‌هایی نظیر حاج قاسم سلیمانی برداشتن موانع سر راه برنامه های صهیونیست ها در خاورمیانه است.