پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب _ اخیراً روزنامه تایمز آو اسرائیل مدعی شد، رژیم صهیونیستی تصمیم دارد با ساخت یک موزه، مجموعه اسناد جهان مربوط به پروفسور آلبرت اینشتاین(1)، فیزیکدان بزرگ و مشهور آلمانی را در آن جمع کند. این خبر حاکی از آن است که رژیم صهیونیستی برای دزدیدن و تصاحب این فیزیکدان معروف، تلاش می کند تا به بهانه یهودی ‌تبار بودن او و والدینش، وی را از یک شهروند آلمانی با تابعیت آمریکایی به یک شهروند صهیونیستی - اسرائیلی تبدیل کند.(2) این در حالی است که اینشتاین در میان اندیشمندان یهودی یکی از منتقدان مهم صهیونیسم و مخالف شکل گیری دولتی صهیونیستی بوده است.

اینشتاین، در 14 مارس 1870 در شهر اولم در آلمان متولد شد و تحصیلات خود را تا دوره دانشگاهی در شهر مونیخ به پایان رساند. اینشتاین بیشتر به خاطر نظریّه نسبیت و نظریه هم ‌ارزی جرم و انرژی، شهرت دارد. او همچنین در بسط نظریه کوانتوم و مکانیک آماری سهم عمده ‌ای داشت.

اینشتاین جایزه نوبل فیزیک را در سال 1921 برای خدماتش به فیزیک نظری و به خصوص به خاطر کشف قانون اثر فوتوالکتریک دریافت کرد. او به دلیل تأثیرات چشمگیرش، به عنوان یکی از بزرگ ‌ترین فیزیک دانانی شناخته می ‌شود که به این جهان پا گذاشته ‌اند.(3)

اینشتاین با روی کار آمدن هیتلر در سال ۱۹۳۳، از چنگال نازی ها گریخت و ضمن ترک انجمن یهودیان آلمان به آمریکا کوچ کرده و به تابعیت آن کشور درآمد.  

اینشتاین در حالی که مخصوصاً در سال های پایان عمر خود به آنچه خود ارزش های معنوی یهود می دانست، دلبسته بود اما با ملی گرایی صهیونیسم سیاسی سخت مخالفت می کرد. وقتی صهیونیست ها سازماندهی خود را در اروپا و آمریکا اعلام کردند، اینشتاین با پیوستن یهودیان جهان به یک سازمان جهانی سیاسی مخالفت کرد و معتقد بود "ملی گرایی تعصب آمیز، بسیار زشت است."

در این مرحله اعضای کنگره صهیونیست ها اینشتاین را بسیار تشویق کردند که وارد سازمان های صهیونیستی شود ولی اینشتین هرگز قبول نکرد. نحوه تشکیل دولت اسرائیل و عملکرد بعدی این دولت در رابطه با حقوق مردم فلسطین موجب شد که اینشتاین همه علایق و دلبستگی های خود را از کشور اسرائیل قطع کند. وی در همان مراحل اول حتی با شیوه تشکیل دولت اسرائیل مخالفت کرد و گفت: «توافق با اعراب، بر اساس زندگی مسالمت آمیز بر ایجاد یک کشور یهودی ترجیح دارد.» وی تاکید می کند: «اگر ما نتوانیم راهی برای زندگی برادرانه و صادقانه با اعراب پیدا کنیم، پس از بیش از دو هزار سال رنج و عذابی که تحمل کرده ایم، هیچ نیاموخته ایم....»(4)

اینشتاین در کتابش به نام در سال ‌های اخیر زندگیم،(5) در این رابطه می ‌گوید: «من توافق با اعراب، براساس زندگی مسالمت ‌آمیز را به ایجاد یک کشور یهودی ترجیح می د‌هم. ملاحظات عملی به کنار، آنچه من از ماهیت اصلی یهودیت می ‌دانم، با ایده‌ یک کشور یهودی، با مرزهای مشخص، ارتش و قدرت دنیوی و فانی نمی‌ خواند. زیانی که یهودیت متحمل خواهد شد، به ویژه به واسطه گسترش و تکامل ناسیونالیستی تنگ ‌نظرانه در درون یک کشور یهودی مرا سخت هراسان می ‌سازد. ما دیگر یهودیان دوران مکابی‌ ها نیستیم! بازگشت به ملتی به معنی سیاسی کلمه، معادل دور شدن از روح ‌گرایی جامعه ما است که آن را مدیون نبوغ پیامبرانمان هستیم.»(6)

یوون انه ریدلی، نویسنده، خبرنگار و مستندساز بریتانیایی در مقاله ‌ای که در میدل ایست مانیتور منتشر کرد، نوشت: «اینشتاین در سال ۱۹۲۹ در نامه ‌ای به نشریه منچستر گاردین، به نحوی مشابهی از اسرائیل و گروه ‌های تروریست حامی آن انتقاد کرد و ایجاد یک رژیم جعلی به اسم اسرائیل را یک فاجعه تمام عیار توصیف کرد. وی ۱۰ سال قبل از اینکه رژیم اسرائیل در سال ۱۹۴۸ اعلام استقلال کند و رژیم سیاسی خود را در سرزمین‌ های اشغالی فلسطینی ‌ها مستقر سازد، ایجاد یک دولت به اسم اسرائیل را امری مغایر با ماهیت اساسی یهودیت تفسیر کرد؛»(7) زیرا بر اساس تورات و تلمود، بازگشت به فلسطین و تشکیل حکومت و استقلال سیاسی باید به دست خود ماشیح پس از ظهورش صورت گیرد.(8)

بنابراین اینشتاین با شکل گیری رژیم جعلی صهیونیستی مخالف بود و نیز از ریاست بر آن نیز امتناع ورزید.

پی نوشت: 
1. ALBERT EINSTEIN
2. شبکه العالم، "سرقت جدید رژیم صهیونیستی و تصاحب اینشتین"، 3 آبان 1401
3. خبرگزاری تسنیم، "مهم ترین چهره‌ های یهودی ضد اسرائیلی"، ۷ شهريور ۱۳۹۳
4. الهام یگانه، "سالگرد مرگ آلبرت اینشتین"، سایت انجمن کلیمیان تهران، اردیبهشت ماه  1378 
5. OUT OF MY LATER YEARS
6. موشه منوهین، منتقدان یهودی صهیونیسم، ترجمه وازریک درساهاکیان، تهران: سروش، 1359، ص 45- 46
7. ر.ک: خبرگزاری آنا، "اینشتین صهیونیست‌ها را جنایت ‌کار می‌ دانست"، کد خبر ۵۸۹۶۶۱، ۳۱ خرداد ۱۴۰۰؛ سایت دیپلماسی ایرانی، "پیش‌ بینی انیشتین درباره اسرائیل"، کد  ۲۰۰۳۰۶۷،  ۱۸ خرداد ۱۴۰۰
8. جولیوس کرینستون، انتظار مسیحا در آیین یهود، ترجمه حسین توفیقی، قم: دانشگاه ادیان و مذاهب، 1377، ص 67