زیارت قبور
از عمده ویژگی‌هایی که باعث شکل‌گیری عقاید کلامی مکتب وهابیت گردیده اخذ به ظواهر آیات و روایات است. از جمله اتهاماتی که از سوی وهّابیت در مبحث زیارت قبور به شیعه وارد می‌شود، تهمت شرک و قبرپرستی است. که در پاسخ باید گفت در قرآن کریم اصل زیارت مورد تایید قرار گرفته است.
وهابیان در حالی از افکار ابن تیمیه در منع از زیارت قبر اولیاء الهی تبعیت می‌کنند و بناهای قبور بزرگانی که در سرزمین حجاز وجود داشته را تخریب نموده و از زیارت این قبور جلوگیری می‌کنند که بزرگانی چون ابن‌خزیمه که اهل سنت او را امام اهل حدیث می‌خوانند، به زیارت قبر امام رضا (علیه السلام) رفته و اصحابش نیز به همراه او بودند.
یکی از اشتباهات فاحش وهابیت نسبت به شیعیان، تصور باطل ایشان از رفتن مومنین بر سر مزار و قبور امامان و دیگربزرگان و حتی امواتشان است که فکر می‌کنند شیعیان مزارها و اموات آرمیده در آن را می‌پرستند.
شواهد تاریخی فراوانی وجود دارد که حاکی از دشمنی سرسختانه محمد بن عبدالوهاب (پیشوای وهابیت) با رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است. از باب نمونه محمد بن عبدالوهاب درباره سفر برای زیارت می‌گوید: زیارت پیامبر مستحب است، ولی باید سفر برای زیارت مسجد و نمازگزاردن در آنجا انجام گیرد، نه به قصد زیارت باشد.
حنابله در طول تاریخ به جریان‌های مختلفی تقسیم شده‌اند. جریان منزهه و جریان مشبهه دو جریان اصیل حنبلی هستند. هر دو جریان برای قبور احترام قائل بودند، ولی با آمدن ابن تیمیه و شکل‌گیری فرقه تیمیه، زیارت قبور شرک و کفر شمرده شد.
زیارت قبور بزرگان به عنوان عنصری الهام بخش، در متن دین اسلام واقع شده است. اما این واقعیت از سوی وهابیت و ابن‌تیمیه انکار شده است و آن را همسان با شرک به خداوند تلقی کرده‌اند. این در حالی است که قرآن و روایات بر این امر (زبارت قبور) صحه نهاده‌اند.
برخی القاء می‌کنند که اگر به زیارت قبور انبیاء و اولیاء بروید و از آنان درخواستی کنید، شرک و کفر محض است، در حالیکه هیچ یک از فرق و مذاهب اسلامی خصوصاً امامیه که در نوک تهمت اینان است، چنین نظری ندارد، بلکه زیارت قبور در حقیقت قرار دادن واسطه افرادی مانند انبیاء و اولیاء الهی و... نزد خداوند است و در برخی از آیات قرآن به عنوان تعظیم شعائر از آن نام برده و وارد گردیده است.
وهابیت خود را برتر از دیگران دانسته و با خود برتر بینی که ناشی از عدم فهم و درک درست واقعیت است، اموری را جزء مبانی اعتقادی خود قرار دادند. ایشان به عنوان نمونه صرف گفتن شهادتین: «اشهد ان لا اله الا الله و اشهد انّ محمدا رسول الله» را برای ورود به اسلام کافی نمی‌دانند...
محمد بن عبدالوهاب نجدی حنبلی در قرن دوازدهم هجری قمری در منطقه نجد جزیرة العرب از زاویه انزوا و گمنامی بیرون آمده و با شکل جدیدی از ابن‌تیمیه خودنمایی کرد. مهم‌ترین انحرافات محمد بن عبدالوهاب، مخالفت‌های او با پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است که مواردی از آن را زینی دحلان شافعی نقل کرده است.
از منظر وهابیت یکی از موضوعاتی که سبب شرک شیعیان شده است، طواف حول قبر انبیاء الهی و اهل‌بیت (علیهم‌السلام) است. از دید آنها طواف در اطراف قبر رسول‌خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) حرام است که در این خصوص می‌توان به فتاوای برخی از علمای آنها ازجمله ابن‌تیمیه، شروانی، سمهودی و بهوتی و بسیاری دیگر اشاره کرد!
احترام به بزرگان دین اسلام از دیرباز مورد توجه مسلمانان بوده و شاهد آن نیز بارگاه ها و حرمت ورزی به قبور ایشان است.اما شوکانی با این امر مخالفت کرده و با اجماع بدور از واقعیت و فهم نادرست از روایات، در صدد تضعیف این کار شایسته برآمده است.
آیات قرآن دستاویزی برای اهداف ناشایست وهابیت شده است. از جمله‌ی این آیات، آیه 194 سوره اعراف است که وهابیت با استناد به آن، مسلمانان را از حوزه یکتاپرستی خارج کرده و در حوزه کفار وارد کرده‌اند. این در حالی است که این دیدگاه از سوی علمای اهل سنت طرد شده است.
بر اساس سیره و روش مسلمین از صدر اسلام و حتی قبل از آن، اصل زیارت قبور مورد قبول بوده و بزرگان فرق و مذاهب اسلامی خود به این موضوع هم تصریح می‌کردند و هم عامل به آن بوده‌اند. اما در عین حال معتقد بودند که در دین اسلام مواردی باعث می‌شود که انسان به شرک و کفر متمایل شود لذا اهل سنت به شدت هر چه تمام‌تر از آن نهی می‌کردند و دیگران را باز می‌داشتند
ابن تیمیه زیارت قبر پیامبر را حتی برای اهل مدینه جایز نمی‌داند. این در حالی است که وهابیان، زیارت قبر پیامبر (صلی الله علیه و آله) را برای اهل مدینه مستحب می‌دانند و علمای اهل سنت نیز بر استحباب زیارت قبرپیامبر(صلی الله علیه و آله) از دور و نزدیک اجماع کرده‌اند.