دالایی لاما
بسیاری از مدعیان دروغین، برای موجه جلوه دادن ادعای خودشان به مخاطبان خود می‌گویند آنان صاحب کرامت بوده و از بسیاری امور غیبی خبر می‌دهند. تصورات عموم مردم درباره برخی اعمال به ظاهر خارق‌العاده و اعجاب آور این است که، مدعی این اعمال را فردی صاحب کرامت و اسرار و کرامت تصور می‌کنند.
لامائیسم یکی از فرقه‌های منشق شده از بودا است که در فلات تبت به ترویج آموزه‌های شبه معنوی خود مشغول است. واژه‌ی «دالایی لاما» در این فرقه دارای جایگاه حقوقی بوده و به رهبران آن اطلاق می‌گردد. بنیان‌گذار این فرقه شخصی به نام «گدوم دروپا» به عنوان اولین و «تنزین گیاتسو» چهاردهمین دالایی لامای زنده می‌باشند.
از منظر دين، نیاز انسان به هر دو نوعِ شادی، مورد توجه قرار گرفته است، اما شادیهای زودگذر را در اولویت دوم انسان قرار داده است. از آنجا که دالایی‌لاما در أغلب دیدگاههای خود نسبت به انسان، نگاه قشری و سطحی دارد، در این مسئله هم دچار همین سطحی‌نگری شده و انسان را محدود به زندگی این جهانی کرده است، به‌طوری که انسان را از سایر ابعاد وجودیاش جدا کرده و هدف از زندگی را محصور در شادیهای گذرا نموده است.
«تنزین گیاتسو» یا دالایی‌لاما رهبر آیین لامائیسم هست. لامائیسم‌ها بر اين باورند که بعد از در گذشت یک دالايی‌لاما، روح وی در عرض 40-30 روز در بچه‌ای حلول كرده و دوباره متولد میشود. لذا وقتي دالايی‌لاما می‌ميرد، موبدهای بودائی به راه افتاده و به دنبال آن بچه می‌گردند. برخی از آموزه‌های انحرافی لامائیست‌ها بدین شرح است: پلورالیسم دینی، شادی، رنج، اعتقاد به تناسخ.
دالايی لاما که به رهبر بودائيان جهان شهرت يافته، با پيروی از اصل رنج در بوديسم، با نگاهی مأيوسانه و بدبينانه به رنج میگويد: «معمولاً به هنگام تولد هر فردی ميگويند تولدت مبارک؛ درحاليکه روز تولد شما در حقيقت روز تولد درد و رنج بوده است؛ اما هيچکس نمیگويد روز درد و رنجت مبارک...»