اسرائیلیات
استفاده از اسرائیلیات به هر نیّتی که باشد، امری نادرست است؛ زیرا باعث نفوذ مطالب ادیان دیگر در منابع اسلامی می‌شود. نورعلی تابنده در تبیین بعضی موضوعات، از مطالب کتاب مقدس استفاده کرده که این کار، مصداق استفاده از اسرائیلیات در تبیین مباحث دینی است.
بخشی از آموزه‌های معنویت فراعلم، القاء عدم احساس گناه و عدم سرزنش و پشیمانی فرد از گناه درونی خود در زمان‌های گذشته است. القاء احساس گناه نداشتن، دقیقاً تفکری اومانیستی است، یعنی انسان این قدرت را دارد که گناهان خود را بخشیده و از اعمال ناصواب خود در دوران گذشته، چشم‌پوشی کند.
یکی از اسرائیلیاتی که متاسفانه بین تفاسیر اسلامی نفوذ کرده و تا حدی نیز مورد قبول مفسرین قرار گرفته، بحث خلقت حوا(جنس زن) از دنده‌ی آدم(جنس مرد) است. با دقت نظر در این موضوع درمی‌یابیم که این اعتقاد برخلاف برخی احادیث شیعه است و منبع واقعی آن تورات می‌باشد. نویسندگان تورات نیز با تاثیرپذیری از اسطوره‌های سومری این داستان را در متن مقدس یهودی وارد کرده‌اند!
یکی از انحرافات بنیان‌گذار وهابیت محمد بن عبدالوهاب این است که وی در کتاب التوحید می‌گوید: «ابن حزم می‌گوید: مسلمانان بر این متفق‌اند که هر اسمی که در آن مفهوم عبادت غیر الله باشد مانند عبد عمر و عبدالکعبة حرام است» که در پاسخ به ایشان باید گفت علمای اهل‌تسنن به حلیت نام‌های مذکور فتوا داده‌اند.
با توجه به مستند بودن ورود اسرائیلات و نقل آن در کتب مقبول وهابیت سزاوار این است که برای اطمینان از پیروی دینی به کتاب خدا و عترت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) که برگرفته از حدیث ثقلین است تمسک جوییم.
کتاب مقدس یهودیان و مسیحیان، داستانی از حضرت اسحاق و یعقوب نقل می‌کند که درآن برکت الهی که سهم فرزند دیگر جناب اسحاق، یعنی عیسو بود از طرف برادر دیگرش یعقوب، با حیله دزدیده می شود و جناب اسحاق هم در صدد جبران اشتباه خود نیست و یعقوب که از بزگان کتاب مقدس و پدر بنی اسرائیل است با حیله و فریب برکت الهی را تصاحب می‌کند.