مکاتب اهل سنت
محمد بن مومل میگوید: با ابن خزیمه امام اهل حدیث و ابوعلی ثقفی و گروهی از مشایخ، جهت زیارت قبر علی بن موسی الرضا (علیه السلام) به مشهد رفتیم، هنگامیکه به زیارت امام رضا (علیه السلام) شرفیاب شدیم، چنان تواضع، تعظیم و تضرعی از ابن خزیمه در برابر قبر علی بن موسی الرضا (علیه السلام) مشاهده کردیم، که شگفتزده شدیم.
حضرت امام صادق (علیه السلام) از سلاله پاک رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) و از شجره امام علی و فاطمه زهرا (علیهما السلام) است ، او کسی است که علوم اهلبیت را در اوج خفقان دوران خلافت اموی و عباسی همراه با پدر بزرگوارشان گسترش دادند و مذاهب گوناگون اسلامی به فضل و علم این دو بزرگوار معترفند.
ابوحنیفه، مفتی اعظم اهل سنت، همواره به زیارت امام صادق (علیه السلام) میرفته و همیشه از قبر آن حضرت طلب یاری میکرده است. مفتی محمود، فرزند مفتی عبد الغیور در کتاب «رد وهابی» مشهور به حجة الإسلام، مینویسد: «و همچنین استاد المحدثین مایه افتخار سید المرسلین علیه الصلوه من رب العالمین عنی حضرت امام اعظم از قبر بعضی از ائمه هدی استعانت نمودهاند...
بیشک آنچه از فضائل و علوم الهی و معنویت این امام همام، از تاریخ حوادث روزگار در امان مانده و به دست ما رسیده است تنها اندکی از گنجینهی عظیم و لایتناهی علم خداوندی است که پروردگار عالم آن را به پیامبر خاتم و بعد ازآن به وارثانش که امام و خلیفه روی زمین بودند عطا کرد، تا اینکه این علم الهی به کسی منتقل شد که وارث امامان قبلی و حامل علوم گوناگون الهی گردید تا همگان از هر...
ابوزرعه و ابوحاتم از عالمان اهل سنت، به دلیل عقاید بخاری، که آن را غلط میپنداشتند، از او نقل نمیکردند، سبکی این شیوه را در جرح و تعدیل نکوهش میکند؛ بخاری نیز در صحیحش از همین شیوه استفاده کرده و کسی را به خاطر اعتقادش رد نکرده است و از ناصبی و خوارج و منافق و دشمن اهل بیت روایت نقل کرده، ولی از امام صادق (علیهالسلام) هیچ روایتی نقل نکرده است.
اخلاق حسنه اهل بیت (علیهم السلام) با علمای اهل سنت موجب شد که بسیاری از بزرگانِ ایشان، از محضر ائمه استفاده علمی کنند. در مسلک اهل بیت رابطه علمی بین شیعه و سنی همیشه با احترام و حرارت خاصی برقرار بوده است، الان هم باید میان علما و حوزههای علمیه شیعه و سنی رابطه علمی بیشتری برقرار کرد، تا دست تفرقه افکنان کوتاه گردد.
وهابیها عالمان شیعه را متهم به تکفیر میکنند. این در حالی است که امام خمینی (ره) صراحتا اهل سنت را مسلمان میدانند و معتقدند که عدم اعتقاد به امامت، باعث کفر نمیشود.
حدیثی به پیامبر اکرم به دروغ نسبت داده شده که اگر کسی هیچ نمازی نخوانده و قضای نمازهایش را بهجا نیاورده، در آخرین جمعه ماه رمضان، 4 رکعت نماز کفاره (در هر رکعت پس از حمد، 15 سوره قدر و 15 سوره کوثر) بخواند، و این عمل از نمازهای فوت شده او و والدین و زن و بچه و اقوامش کفایت میکند.
اهانت به اهلبیت (علیهم السلام) و مخصوصا به حضرت علی که در زمان معاصر از جانب برخی مسلماننماها صورت میگیرد، ریشه در تاریخ اهلسنت دارد. بسیاری ازعلمای اهلسنت در دورانی که ملقب به خیرالقرون بود، به این فعل شنیع دست میزدند و برای رسیدن به هدایای حاکمان، امیرالمؤمنین را منافق میخواندند و از آن حضرت اعلام بیزاری میکردند.
در روایات اهل سنت آمده است که عایشه بعد از شنیدن خبر شهادت امام علی (علیه السلام) سجده کرد. ابوالفرج إصفهانى، از دانشمندان بزرگ اهل سنت، در كتاب مقاتل الطالبيين با سند صحيح نقل كرده است که أبوالبخترى گفت وقتى خبر شهادت على (عليه السلام) به عائشه رسيد، سجده كرد. همچنین در منابع اهل سنت آمده است که قلب عائشه نسبت به حضرت علی (علیه السلام) پاک نبود...
امام حسن(علیه السلام) سیاستمداری دوراندیش بود که چون در زمان خلافت خود بعد از شهادت پدر بزرگوارشان حضرت علی(علیه السلام) تنها و بییاور گشت، و سخنان و خطبههای روشنگرانه او هیچ تاثیری را بر دل امت پیامبر نگذاشت، چارهای جز این ندید که از شیوه صلح استفاده کند تا بنیامیه و در راس آنها معاویه، این جرثومه فساد را مهار کند.
متاسفانه عناوین و اسمها جای خود را از دست دادهاند و بی مسمی شدهاند. کسانی که خود را اهل سنت مینامند میبایست بیشترین عمل کنندگان به سنت باشند و سلفیها باید به اطاعت بی چون و چرا از سلف صالح تن میدادند، اما دریغا که ایشان نه اهل سنتاند و نه پیرو سلف صالح. ایشان حتی با دیدن افطار کردن روزه توسط شخص پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم، باز هم مصر به گرفتن روزه بودند.
با روی کار آمدن خاندان بنیعباس و ایجاد سلطه ی عباسیان، حکام این سلسله به سختگیری هر چه بیشتر نسبت به فرزندان امام رضا از جمله، امام جواد، امام هادی و سرانجام حضرت امام حسن عسگری (علیهم السلام) پرداختند، که در این بین شرایط امام حسن عسگری، از شرایط پدرانش، سختتر بود، چرا که ایشان پدر فرزندی بودند که منجی عالم محسوب میگردید.
از آنجا که عبارتی از شمر بن ذی الجوشن در کتابهای تاریخ نقل شده که وی در روز عاشورا خطاب به حضرت اباالفضل العباس (علیه السّلام) و برادرانش گفت: «خواهرزادههای» ما کجایند؟ و بالعکس حضرت اباالفضل (علیه السّلام) نیز وی را با تعبیر کنایی و طعنآمیز «دایی» خطاب فرمود، همواره این پرسش مطرح میگردد که آیا شمر دایی حضرت ابالفضل (علیه السّلام) بوده است؟...