پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب _ با گذر از معنا و ماده سلف که بررسی بیشتر آن را به لسان العرب و مجمع البحرین در باب ماده سلف ارجاع می‌دهیم، به بررسی واژه سلفی در اصطلاح امروز می‌پردازیم.

سلفی در زمان کنونی به پیروان مکتب فکری و اعتقادی احمد بن حنبل ( 186-241) گفته می شود. 

در کتاب الموسوعه الذهبیه للعلوم الاسلامیه [1] درباره احمد ابن حنبل آمده است: او یکی از شخصیت‌هایی است که از سنت پیامبر دفاع نمود و به آنچه که صحابه و تابعان بر آن بودند، تمسک جست و به آراء و افکاری که پس از آنان پدید آمده بود، اعتنا نکرد و در این راه از جانب برخی از خلفاء عباسی آزار دید اما استقامت ورزید و شکیبایی پیشه نمود.

از آنجا که سلفیان خود را در اصل پیرو مکتب فکری و اعتقادی احمد ابن حنبل می‌دانند، می‌بایست توجه ایشان را به ذکر نکته‌ای جلب کنیم و آن اینکه رهبران به اصطلاح سلف صالح چون احمد ابن حنبل ، هیچ‌یک از پیروان فرق اسلامی را تکفیر نکردند، مگر اینکه در پاره ای از موارد، نقاط ضعف موجود در عقاید ایشان را به زعم خود بیان می‌کردند. در عین حال با تمام این فرق بسان مسلمان معامله می‌کردند و آنها را مسلمان می‌خواندند.

اما مثل اینکه سلفی‌های امروزه پا را از رهبران خود فراتر گذاشته و با تصرف در واژه ایمان و کفر، کاسه از آش داغ تر شده‌اند! و هر کس را که در عقاید و اعتقادات با ایشان همراه و همسو نباشد تکفیر می‌کنند.! ایشان به پیروی از محمد بن عبد الوهاب فقط گروهی را مسلمان و مومن می‌دانند که با آن ها در اصول و فروع، همسو باشند. از این رو از نظر آنان بسیاری از اهل سنت و شیعه و صوفیه، از دایره اسلام بیرون هستند و حکم مرتد و کافر را دارند. بنابراین کشتن آنان را مجاز دانسته و چه بسا به آن افتخار می‌ورزند.[2]

ما در این جا به ذکر دو سوال بسنده می‌کنیم
مگر پیروی از سلف صالح برای رسیدن به مقصود نیست؟
پس آیا کسی که از پیروی کردن سلف صالحش سرپیچی می‌کند، می‌تواند امید داشته باشد که در انتهای راه، به سرمنزل مقصود برسد؟

منبع:

[1] الموسوعة الذهبیة للعلوم الاسلامیة ،ج 29 ص 503
[2] سلفی گری در آیینه ی تاریخ آیه الله جعفر سبحانی ص 144