در حالی که آنقدر به صحابه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم اهمیت می‌دهند به یگانه دختر آن حضرت، فاطمه زهرا سلام الله علیها اهمیت نمی‌دهند،
در حالی که حضرت فاطمه سلام الله علیها همدم رسول اکرم  صلی الله علیه و آله و سلم و انیس تنهایی پیامبر بعد وفات حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها بوده است.
شكي نيست! آنچه از پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله راجع به خصائص و ويژگي هاي حضرت فاطمه زهرا صادر شده است، جز وحي الهي  نمي‌باشد و محبّت كردن پيامبر به دختر خویش هم به خاطر عاطفه و وابستگي خانوادگي و قومي نبوده است. چرا كه خداوند عزّوجلّ دربارة او فرموده است: ما ينطق عن الهوي إن هو الّا وحيٌ يوحي [نجم/3و4 ] يعني: پيامبر از روي هوي و هوس سخن نمي‌گويد بلكه اين وحي است كه به او مي‌رسد.

منابع شیعه سرشار از روایاتی  است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در آن روایات به ذکر ، فضائل و خصائص بی شمار یگانه دختر خویش حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها پرداخته‌اند و مقام و جایگاه آن حضرت را نزد خود و خداوند متعال، معرفی نموده‌اند، همچنین در منابع اهل سنت نیز علی رغم تبلیغات مسموم وهابیت مبنی بر کم اهممیت جلوه دادن مقام و منزلت آن حضرت، روایاتی پیرامون مقام و جایگاه بزرگ حضرت زهرا سلام الله علیها وجود دارد لکن به لحاظ کمیت هرگز به روایات موجود در منابع شیعه نمی‌رسند اما با این حال روایات ارزشمندی در این زمینه در منابع معتبر عامه وجود دارد که در این جا به بیان تعدادی از آنها می‌پردازیم.

1. پيامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: فاطمه پارة من است، هر كس او را به خشم آورد، مرا به خشم آورده است.[1]
2. همانا كه فاطمه پاره اي از من است، مرا مي‌آزارد هر كه وي را بيازارد [2]و در روايتي فاطمه پاره اي از من است مرا آزرده خاطر مي‌سازد هر كه او را آزرده خاطر نمايد، و مرا شاد می‌كند هر كه وي را شاد كند.[3]
3. رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم  به حضرت فاطمه فرموده است. خداوند براي خشم تو، خشمگين و براي خشنوديت خشنود مي‌شود.[4]
4. صحيح البخاري به سند خود از همسر پیامبر عايشه آورده است، كه فرمود: فاطمه پيش مي آمده و راه رفتنش كم از راه رفتن پيامبر نداشت، پيامبر صلي الله عليه و آله  فرمود: خوش آمدي دخترم، پس او را در سمت راست يا سمت چپ خود نشاند، سپس مطلبي را محرمانه به او گفت و فاطمه گريه كرد، به او گفتم چرا گريه مي‌كني، پس از آن مطلبي را محرمانه به او گفت و او خنديد. گفتم مانند امروز نديده‌ام كه شادي به اندوه نزديكتر باشد. از او پرسيدم دربارة آنچه گفته بود، پس فاطمه فرمود: من راز پيامبر خدا را فاش نمي كنم  تا اينكه پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم وفات يافت، از او پرسيدم فرمود: به من محرمانه فرمود كه جبرئيل سالي يكبار قرآن را بر من عرضه مي داشت و امسال دوبار آن را بر من عرضه نمود و من نمي بينم جز اينكه اجلم فرا رسيده باشد و تو نخستين كسي از اهل بيت من باشي كه به من ملحق مي شوي، پس من به گريه افتادم، پس فرمود: آيا نمي پسندي كه سيّدة زنان اهل بهشت باشي، و من از اين جهت بود كه خنديدم [5]
5. مستدرك به سند خود از عايشه روايت كرده كه به فاطمه فرمود: آيا تو را بشارت دهم كه از رسول خدا صلي الله عليه و آله شنيدم كه مي‌فرمود: سروران زنان اهل بهشت چهار تن هستند: مريم دختر عمران، فاطمه دختر محمد،‌خديجه دختر خويلد و آسيه دختر مزاحم[6]
حاكم نيشابوري درباره این گفته است: حديثي است با اسناد صحيح، ولي آن را نياورده اند (كه مقصود وي بخاري و مسلم است).
صاحب ذخائر العقبي علاوه بر آن آورده «برتر از آنان فاطمه است.[7]
6. از ابن عباس نقل شده، كه گفت: رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمود: دخترم فاطمه، حوري است، آدمي، كه حيض و نفاس ندارد و اينكه فاطمه ناميده شده، از آن جهت است كه خداوند او و دوستدارانش را از آتش دور ساخته است.[8]
7. احمد بن حنبل در مسند خود آورده است كه رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله ـ هر گاه به مسافرت مي رفت، آخرين ديدارش را با فاطمه سلام الله عليها قرار مي‌داد و هر گاه مراجعت مي‌كرد، اولين كسي كه به ديدارش مي‌رفت، فاطمه بود.[9]
8. ترمذي در صحيح خود از عايشه نقل كرده كه گفت: كسي را نديدم كه به صورت و دليل و هدايت، از فاطمه به رسول خدا صلي الله عليه و آله شبيه تر باشد، گفت: وي هر گاه بر پيامبر وارد مي شد، به سوي او بر مي خاست و او را مي بوسيد و در جاي خود مي نشاند.[10]
9. حاكم در مستدرك خود آورده است كه پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود: هنگامي كه روز قيامت فرا رسد، منادي از درون عرش ندا سر مي‌دهد: اي حاضران جمع شويد، سر به زير انداخته، چشمان خويش را فرو بنديد تا فاطمه دختر محمد صلي الله عليه و آله بر صراط بگذرد، پس او همراه با هفتاد هزار كنيز از حور العين همچون برق مي‌گذرد.[11]

پی‌نوشت:

[1] بخاري، صحيح البخاري، قاهره، دارالحديث، بي تا، ج5، ص 26، باب مناقب اقرباي رسول، ابن حجر هيثمي، آن را در الصواعق المحرقه، قاهره، دارالبلاغه، چاپ 1403 هـ.ق، ص 188 آورده است.
[2] مسلم، صحيح مسلم، بيروت، موسسه عزالدين، ج5، ص 54، كتاب فضائل الصحابه، باب فضائل، فاطمه، حديث 93.
[3] ابن حجر، الصواعق المحرقه، ص 190، اين حديث به صورت هاي مختلفي كه همين معني را مي رساند در بسياري از منابع مانند: مسند، احمد بن حنبل، كنزالعمال، و الامامةو السياسة ابن قتيبه... وديگر منابع آمده است.
[4] حاكم نيشابوري، ابو عبدالله، المستدرك، علي الصحيحين، هند، 1334هـ ق، كتاب مناقب الصحابه، ج3، ص 154، حاكم گفته، حديثي است با اسناد صحيح ولي آن را نياورده اند. و ابن اثير، اسدالغابه، مكتبه الاسلاميه، چاپ پنجم، و ابن حجر الاصابه، بيروت، دارالكتب العلميه، ج8، ص 265، و بسياري ديگر از منابع اهل سنت.
[5]  بخاري، صحيح البخاري، همان، ج4، ص 248، باب علامت هاي نبوت، و همينطور: مسلم، صحيح، ج5، ص 57-55 در حديث 97 و 98 و 99 آورده است.
[6]  حاكم, مستدرك، ج2، ص 594، و حسام الدين هندي، كنزالعمال، بيروت، موسسه الرساله، ج11، ص 605، حديث 32925، آورده است كه: فاطمه سيّدة زنان بهشت است.
[7]  احمد بن عبدالله طبري، ذخائر العقبي، قاهره، مكتبه القدسي، ص 44.
[8]  خطيب بغدادي، تاريخ بغداد، قاهره، مكتبة الخانجي، ‌ج12، ص 331، حديث 6772، و ابن حجر، صواعق، ص 160.
[9] احمد بن حنبل، مسند، مصر، مطبعة‌الميمنيه، ج5، ص 275، و مستدرك (حاكم)، ج1، ص 489.
[10]  ابوعيسي، الجامع الصحيح، (سنن ترمذي)، قاهره، دارالحديث، ج5، ص 700،‌حديث 3872.
[11] حاكم، مستدرك «پيشين»ج3، ص 153، و ابن هجر هيثمي، الصواعق، المحرقه، ص 190.