در یکی از سایت های وهابی مقاله ای در رد سالگرد گیری و بدعت بودن آن در شرع درج شده است که محتوی نکات جالبی در نقض خود است.

نویسنده این مقاله که بغض شدید چشم او را بر واقعیت بسته است ،در قسمتی از این مقاله ادعا دارد که اساسا سالگرد هیچ واقعه ای در دوره صدر اسلام توسط  شخص پیامبر (صلی الله علیه و آله) و یا صحابه برگزار نشده و اصلا بدان اهمیتی داده نشده است. (مقدمه اول استدلال،صغری)

مقدمه دوم (کبرا) استدلال او بعد از این صغری این است که هر آنچه که در فعل و قول پیامبر و صحابه نباشد ، مشروع و جائز نیست .

نتیجه اینکه ،برگزاری هیچ سالگردی در اسلام مشروع نیست و بدعت است!!

اشکال بر مقدمه اول
نویسنده وهابی مقاله مذکور از فرط تعصب در نظر خویش که همان رویکرد وهابیت در مقابله با عزاداری برای حضرت سیدالشهدا (علیه السلام) است، یک مورد نقضی از تاریخ را در ابتدای مقاله خویش آورده است که متاسفانه دقت نداشته است که اعتقاد به صحت این نقل، بنیان ادعای او را بر می‌افکند و خود نمونه ای است از یک سالگردگیری!
نویسنده که ضمن ادعای بدعت بودن سالگرد گیری، ادعای دیگری مبنی بر مستحب بودن روزه در روز عاشورا را دارد چنین نقل می کند که پیامبر در دهم عاشورا یهودیان را دیدند که روزه گرفته اند. پرسیدند علت چیست؟ گفتند امروز  سالگرد فلان اتفاق برای حضرت موسی (علیه السلام) است . پس پیامبر (صلی الله علیه و آله ) فرمودند اگر این طور است ،من برای برادرم موسی از شما سزاوارترم و در واقع حضرت نبی اعظم این فعل را تایید و خود را بر روزه این روز به جهت آن مناسبت، سزاوارتر دیدند.
اشکالات فراوان دراین نقل وجود دارد ، از جمله نسبت جهل به پیامبر در احکام و سنن شرعی و رفع این جهل توسط یهودیانی که قرآن درباره اشان می‌فرماید:« إن أشد الناس عداوة للذين أمنوا اليهود ، همانا شدید ترین دشمنان برای کسانی که ایمان آوردند یهودیانند»! (
جهت کسب اطلاعات بیشتر در مورد روزه عاشورا خواننده گرامی را دعوت می‌کنم تا موضوع روزه عاشورا سنت است یا بدعت؟ را مطالعه بفرماید)

اما از این همه که بگذریم، بسی جای تعجب دارد که چرا این نویسنده عنود، توجه ندارد که این نقل بر فرض صحت، ریشه مدعای خودش را از بن می‌کند و حداقل برای خودشان که قائل به صحت این رویدادند و بر مبنای آن فتوا به استحباب روزه عاشورا را می‌دهند روشن می کند که تعظیم و تکریم یک روز به خاطر سالگرد یک واقعه آنهم  بعد از آنهمه سپری شدن  از تاریخ آن ،توسط پیامبر اتفاقی است که رخ داده است.
و سوال دیگر اینکه بر فرض اساسا سالگردگیری برای هیچ مناسبتی در قول و فعل و رضایت پیامبر و صحابه نبوده است؛ آیا واقعا هرچه که در قول و فعل  و تقریر پیامبر(صلی الله علیه و آله) و صحابه کرام نباشد، شرعی نیست؟! و بدعت است؟!!
با این مبنا باید تمام افعال و مناسبات نو‌‌ ظهور که با پیشرفت وسایل و ابزار زندگی بشر نمایان گشته است بدعت تلقی شود!!!
افعال ساده ای مثل غذا خوردن  با چنگال و ماشین سواری و کلا استفاده از تکنولوژی های روز و...همچنان که چنین هم شده است و فتواهای خشک و جمود گرایانه این چنینی در آرای وهابیون در دهه های قبلی و امروزه شاهدی بر این مدعاست [1]

[1] علیزاده موسوی ،تبارشناسی سلفی گری و وهابیت ص334