پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ کره جنوبی با تولید محصولات رسانه‌ای و فرهنگی به‌ویژه سریال (کی‌درام) و موسیقی (کی‌پاپ) یک موج تولید محصولات کره‌ای را ایجاد و توانسته است آموزه‌ها و هنجارهای انحرافی همانند تساهل و تسامح اجتماعی و دینی را به مخاطبانش انتقال دهد. در حال حاضر گرایش به معنویت‌ها و سبک زندگی مخالف سبک زندگی ایرانی‌اسلامی در بین مردم، به‌ویژه قشر دانش‌آموز ایرانی کاملاً نمایان است. یک طیف گسترده از این دانش‌آموزان به علت تأثیر گرفتن از موج کره‌ای، از دین و معنویت فاصله گرفته و در دام سبک زندگی انسان‌محور گرفتار شدند و آسیب‌های متعددی در این فضا دیده‌اند.

وقتی محتوای تولیدات کره‌ای برای جامعه آسیب‌زا است، باید جلوی نشر این محتواها گرفته شود. متأسفانه تعداد زیادی از سریال‌های سنتی و جدید کره در شبکه‌های مختلف صدا و سیمای ایران پخش می‌شوند و برخی از این سریال‌ها ده‌ها بار بازپخش داشته‌اند، همچنین درتلویبیون و... نیز پخش مستمر این محصولات باعث محبوبیت سریال‌های کره‌ای در بین مردم ایران شده و ذائقه و علاقه مخاطبان ایرانی را به سمت محصولات کره‌ای سوق داده‌اند. برخی بیان می‌کنند که جلوگیری از پخش فیلم و موسیقی و این نوع محصولات صحیح نیست و اصلاً محصولات فرهنگی را تهدید و آسیب‌زا نمی‌دانند. در پاسخ باید گفت در آسیب‌زا بودن محصولات فرهنگی شکی نیست و حتی خود کشور کره جنوبی سال‌ها از ترس تأثیرات منفی فرهنگی، محصولات فرهنگی برخی کشورهای دیگر را در کره ممنوع کرده بود.

 در سال ۱۳۸۲ شمسی، سرویس بین‌الملل خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) به نقل از روزنامه هرالدتریبیون بیان کرد که کره جنوبی سال‌ها ممنوعیت ورود فیلم‌ها، موسیقی و بازی‌های ژاپنی به سئول را اعمال می‌کرده است: «بنابراین کشور (کره جنوبی) در آخرین مرحله از لغو محدودیت‌هایش، بازارهایش را به روی آهنگ‌های پاپ، بازی‌های ویدئویی و فیلم‌های ژاپنی خواهد گشود.»[1] تغییر سیاست دولت کره جنوبی نسبت به واردات محصولات فرهنگی ژاپن از انتهای دهه 90 و در زمان ریاست جمهوری کیم دای جونگ به تدریج آغاز شد: «وزیر فرهنگ و توریسم کره جنوبی اعلام کرد ممنوعیت تلویزیون کابلی ماهواره‌ای ژاپن را به صورت مشروط مرتفع خواهد کرد و دریافت برنامه‌های این شبکه در این کشور آزاد خواهد شد. با این حال وزیر فرهنگ کره جنوبی گفته است برنامه‌هایی که از این شبکه کابلی ماهواره‌ای پخش خواهد شد عمدتاً باید آموزشی، علمی و تجاری باشد و این شبکه تنها در صورتی می‌تواند برنامه‌های نمایشی و سرگرمی مانند سریال و فیلم پخش کند که این محصولات به صورت مشترک توسط کره و ژاپن ساخته شده باشد. بر همین اساس هنوز تحریم‌ها و ممنوعیت‌های دولت کره جنوبی بر عرضه محصولات سرگرمی و تفریحی تلویزیون ژاپن «از ترس تأثیرات منفی فرهنگی» به قوت خود باقی خواهد ماند.»[2]

کره جنوبی همچنین چندین دهه محصولات رسانه‌ای کره شمالی را در کره جنوبی ممنوع کرده بود. «پس از هفتاد سال، دولت کره جنوبی اعلام کرده به منظور کاهش تنش با همسایه شمالی و افزایش درک متقابل تصمیم دارد ممنوعیت استفاده از تولیدات رسانه‌ای کره شمالی در این کشور را لغو کند.»[3]

وقتی آسیب‌های متعدد محصولات کره‌ای در بین مخاطبان دیده می‌شود، باید جلوی سهولت نشر و پخش این محصولات در کشور را گرفت؛ اما متأسفانه خود رسانه ملی مروج اصلی این موج کره‌ای است. باید به مسئولان دلبسته به محصولات کره‌ای گفت، خود کشور کره ممیزی و فیلتر محصولات فرهنگی کشورهای دیگر را داشته است و حداقل تا زمانی که کشور عزیز ما هم بتواند در حوزه تولید محصولات فرهنگی قدرت پیدا کند و بتواند با این محصولات رقابت کند، به‌ صورت موقت جلوی نشر این محصولات در ایران گرفته شود.

 پی‌نوشت:
  [1]. خبرگزاری ایسنا، تیتر خبر: کره جنوبی ممنوعیت ورود فیلم‌ها، موسیقی و بازی‌های ژاپنی به سئول را لغو می‌کند، کد خبر: 8207-13124.18515، 2 مهر ۱۳۸۲
  [2]. سایت جام جم آنلاین، تیتر خبر: کره جنوبی از تلویزیون کابلی ژاپن رفع ممنوعیت کرد، کد خبر: ۳۴۴۰۷، 10 دی 1382
  [3]. خبرگزاری مهر، تیتر خبر: ممنوعیت تولیدات رسانه‌ای کره شمالی در کره جنوبی لغو می‌شود، کد خبر 5545168، مرداد ۱۴۰۱

  محمد جواد نصیری