سَبَّحَ لِلهِ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ [1] آنچه در آسمان‌ها و زمين است براى خدا تسبيح مى گويند؛ و او توانا و حكيم است.

الکافی، ج۱، ص۹۱ : السّجّاد (علیه السلام)- سُئِلَ عَلِیُّ‌بْنُ‌الْحُسَیْنِ (علیه السلام) عَنِ التَّوْحِیدِ فَقَالَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ عَلِمَ أَنَّهُ یَکُونُ فِی آخِرِ الزَّمَانِ أَقْوَامٌ مُتَعَمِّقُونَ فَأَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَی قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ وَ الْآیَاتِ مِنْ سُورَهًِْ الْحَدِیدِ إِلَی قَوْلِهِ وَ هُوَ عَلِیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ فَمَنْ رَامَ وَرَاءَ ذَلِکَ فَقَدْ هَلَکَ. امام سجّاد (علیه السلام)- از امام سجّاد (علیه السلام) درباره‌ی توحید، پرسش شد، فرمود: خدای عزّوجلّ می‌دانست که در آخرالزّمان مردمی محقّق و موشکاف به دنیا می‌آیند، از این رو سوره: قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ و آیات سوره‌ی حدید را که آخرش وَ هُوَ عَلِیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ است نازل فرمود، پس هرکه برای خداشناسی غیر از این جوید، هلاک است.