پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ اهل سنت و شیعیان عزیز،  ابن تیمیه را بشناسید! دروغ زشت و بزرگ ابن تیمیه به شیعیان این است؛ وی در کتاب منهاج السنة خود گفته، از حماقت‌های شیعیان این است که برای انتظار (حضرت مهدی) مکان‌هایی را قرار داده‌اند که انتظار او را در آنجا می‌کشند؛ همانند سردابی که در سامرا است، آنها خیال می‌کنند که او در آنجا غائب شده است و مکان‌های دیگر. شیعیان در این مکان‌ها چهارپایانی مثل قاطر، اسب و ... را می‌بندند، تا وقتی (حضرت) خارج شد، سوار این چهارپا بشوند. آنها صبح و عصر و دیگر اوقات در این مکان‌ها جمع می‌شوند و فریاد می‌زنند که‌ ای مولای ما! بیرون بیا! ‌ای مولای ما، بیرون بیا! سلاح‌هایشان را از غلاف بیرون می‌آورند؛ بدون اینکه کسی در آنجا باشد تا با او بجنگند. در میان آنها کسانی هستند که نماز نمی‌خوانند از ترس اینکه مبادا او در حال نماز باشد و (حضرت) مهدی خروج کند و این نماز، او را از قیام و خدمت به آن حضرت باز دارد.[1]

جواب شیعه: 
افسانه سرداب، از تهمت‌های زشتی است که علما و دانشمندان تندروی سنی و وهابی، تنها به‌خاطر عجز و ناتوانی در برابر استدلال‌های محکم شیعه در اعتقاد به مهدویت، گفته‌اند و هیچ سند و مدرکی نیز از کتاب‌های شیعه برای اثبات گفته‌های خود نیافته‌اند؛ ... شیعیان با پیروی از اهل بیت، اعتقاد دارند که آن حضرت از مکه و کنار خانه خدا ظهور می‌کند و هیچیک از آنها درباره سرادب نگفته‌اند که آن امام از سرداب ظهور می‌کند؛ بلکه سرداب خانه ائمه علیهم‌السلام در سامرا بوده، و در آن زمان ساختن سرداب در خانه‌ها به‌منظور حفاظت از گرما شایع بوده است؛ اگر این سرداب به‌طور خصوص شرف پیدا کرده، از آن جهت است که به سه نفر از امامان دین منسوب است. ای کاش! آنهایی که این دروغ‌ها را درباره سرداب گفته‌اند، در دروغگویی با یکدیگر هم نظر بودند تا نشانه‌های عجز و ناتوانی از آنها آشکار نگردد و سبب رسوایی آنها شود.

پی‌نوشت:
[1]. ابن تیمیه حرانی حنبلی، احمد بن عبدالحلیم (متوفای ۷۲۸ ه)، منهاج السنة النبویة، ج۱، ص۴۴ و۴۵، تحقیق: د. محمد رشاد سالم، مؤسسة قرطبة، چاپ اول، ۱۴۰۶ه. «ومن حماقتهم ایضا انهم یجعلون للمنتظر عدة مشاهد ینتظرونه فیها کالسرداب الذی بسامرا الذی یزعمون انه غاب فیه ومشاهد اخر وقد یقیمون هناک دابة اما بغلة واما فرسا واما غیر ذلک لیرکبها اذا خرج ویقیمون هناک اما فی طرفی النهار واما فی اوقات اخر من ینادی علیه بالخروج یا مولانا اخرج یا مولانا اخرج ویشهرون السلاح ... .»