پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عبدالحمید در ایام محرم، درباره واقعه قیام امام حسین علیه‌السلام سخن می‌گفت و عدم صلاحیت یزید به خلافت و بیعت نکردن امام و برخی بزرگان صحابه با او را متذکر شد؛ سپس درباره جنایات یزید گفت: «یزید واقعه کربلا را به‌وجود آورد و همچنین حادثه حَرّه را ایجاد کرد که به مدینه منوره حمله کرد و به مدت سه روز جان و مال و ناموس مردم مدینه را برای لشکریان خودش حلال قرار داد. جنایت کربلا و واقعه حره دو جنایت بزرگ حکومت یزید هستند که مسلمانان و تاریخ، هرگز آنها را نمی‌بخشند. یزید تمام این جنایات را برای بقای حکومت خود مرتکب شد و به‌خاطر بقای حکومت خودش، از شهر پیامبر و بقایای صحابه و نوه آن حضرت، شرم نکرد. مگر حکومت چقدر شیرین است که انسان برای چند روز حکومتِ بیشتر، مرتکب این‌همه جنایت بشود؟».[1]

سپس به طور کلی این گونه گفت: «برای بقای حکومت نباید مردم کشته شوند. خطاب بنده به تمام حکومت‌های مسلمان و غیرمسلمان دنیا آن است که حکومت، دنیاست و دنیا ارزش ندارد که انسان به‌خاطر آن مخالفان خود را بکشد».[2]

قسمت اول سخنان عبدالحمید، مورد تأیید علمای بزرگ اهل‌سنت، ازجمله ذهبی است؛ وی در مورد یزید گفته است: «یزید ناصبی، خشن، تندخو و بد اخلاق بود و چیزهای مست کننده می‌نوشید و افعال منکر انجام می‌داد؛ دولتش را با شهید کردن امام حسین علیه‌السلام آغاز کرد و با واقعه حره تمام کرد و در عمرش برکت ندیده است».[3] در واقعه حره، بسیاری از مردم مدینه کشته شدند؛ شمار کشتگان این واقعه را بیش از ۴/۰۰۰ و به قولی ۱۱/۷۰۰ یا ۱۰/۷۰۰ نفر برآورد کرده‌اند که از این میان، ۸۰ تن از صحابه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله و ۷۰۰ تن از حافظان قرآن کشته شدند و اموال و نوامیس مردم به غارت رفت.

در مورد قسمت دوم سخنان عبدالحمید باید بگوییم با اینکه او قصد تخطئه یزید را داشت و اصلاً نمی‌خواست حکومت ظالمانه یزید را با حکومت دیگری در دنیا قیاس کند، اما وقتی به‌طور کلی از محکومیت جنایت حرّه نتیجه می‌گیرد که برای بقای حکومت نباید مردم کشته شوند و می‌گوید خطاب من به تمام حکومت‌های مسلمان و غیرمسلمان دنیا آن است که دنیا ارزش ندارد انسان به‌خاطر آن، مخالفان خود را بکشد، ممکن است برخی مخاطبان وی گمان کنند که منظور مولوی، حکومت جمهوری اسلامی ایران است و عبدالحمید قصد قیاس آن را به حکومت یزید دارد؛ زیرا او در هفته‌های قبل، مخالفتش را با اعدام جنایتکاران توسط نظام ابراز کرده بود.

بنابراین باید تذکر داده شود که قتل و اعدام جنایتکاران، شباهتی به جنایات حکومت یزید و اعمال خلاف منافی عفت در مدینه و ... ندارد و از نظر کمیت و کیفیت، قابل مقایسه نیست. چرا که در حکومت یزید، مسلمانان بی‌گناه و مقدس، ظالمانه به شهادت رسیدند، ولی در نظام جمهوری اسلامی ایران، افرادی که قتل انجام دادند یا به عنوان محارب در رعب مردم جامعه شرکت داشتند، به اعدام محکوم شدند؛ همان‌طور که در صدر اسلام نیز با عوامل هرج‌و‌مرج در جامعه مقابله می‌شد.

پی‌نوشت:
[1]. سخنرانی عبدالحمید در تاریخ 6 مرداد 1402.
[2]. همان.
[3]. سیر اعلام النبلاء، ذهبی، ج4، ص37.