پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ آقای دکتر «ایپونگ سو» دارای دکتری روانشناسی و استاد روان‌شناسی دانشگاه یانسه کره جنوبی در رابطه با مردم کره مطالبی مهمی بیان می‌کند: «در کره ظاهر افراد در اولویت بالاتری از باطن افراد قرار گرفته و قیافه افراد مهمتر از احساسات آن هاست. کسی که صورتش را جراحی نکند، زشت به حساب می آید. همه فقط دختران زیبا را دوست دارند. موقعیت اجتماعی مهمتر از افکار و قیافه آن‌ها مهمتر از احساسات آن‌ها می‌باشد. وی با مقایسه مردم کره با جوامع غربی فاش می‌کند که تفاوت، در نحوه نگاه به زندگی است.»[1]

جامعه کره با زیبائی ظاهری گره خورده است، اولین مواجه فرد با دیگران خیلی مهم است، در مصاحبه شغلی اولین چیزی که مورد توجه قرار می‌گیرد چهره ظاهری و زیبا بودن یا نبودن است؟ و این اولین پله از مسیر موفقیت است. اعتقاد کثیری از مردم و حتی بعضی از دختران کره این است که همه انسان‌های زیبا(مخصوصاً دختران زیبا) را دوست دارند. یکی از علل فراگیر شدن توجه به زیبایی ظاهری این است که مردم کره بیشتر از آنکه نظر خودشان را مهم بدانند نظر دیگران برایشان مهم است. ظاهر پرستی در کره قبلا محدود به خانه، اتومبیل و وسایل زندگی بود؛ اما امروزه این ظاهر پرستی به تک تک اعضای صورت و بدن هم سرایت کرده است.

در کره خیلی از دختران کره برای پیدا کردن کار یا شریک زندگی، در سنین پایین راهی اتاق عمل کلنیک‌های زیبایی می شوند. در کره کسی که عمل نکرده باشد، زشت تلقی می‌شود. در بین دوستان و همکلاسی‌ها، کسی که عمل نکرده و زشت باشد، از جمع دوستان طرد می‌شود، چون ارزش هر فرد به زیبایی او می‌باشد؛ و زیبایی او در گرو عمل زیبایی است. بین برخی از مردم کره، عمل زیبایی امری متعارف و پذیرفته شده است؛ و آن را مانند آرایش کردن، امری طبیعی می‌دانند. عمل‌های زیبایی را بی خطر می دانند چون در اطرافشان همه دارند انجام می‌دهند. یک دختر کره‌ای عنوان می‌کند که در کلاس آن‌ها ده دختر عمل کرده‌اند؛ گزارشگر از او می‌پرسد چند نفر در کلاس شما هستند؟ دختر جواب می‌دهد چهل نفر. یعنی از هر چهار نفر، یک نفر عمل زیبایی انجام داده است. اضافه کنید به این آمار افرادی که در نوبت عمل هستند، یا در آینده تصمیم به عمل دارند، یا تعداد زیادی که خواهان عمل زیبایی هستند ولی از لحاظ مالی و... توانایی ندارند.

حداقل عمل زیبایی، عمل بزرگ کردن اندازه چشم است. کره‌ای ها و مردم شرقی مانند چین و ژاپن و ... دارای چشم‌های کوچکی هستند که اصطلاحاً چشم بادامی به آن‌ها بر این اساس اطلاق می‌شود.سال‌ها ساخت انیمیشن‌‌هایی که شخصیت‌های اصلی آن دارای چشم‌های درشت هستند خود یکی از عوامل این خواست عمومی است. این درخواست عمل زیبایی فقط بین دختران و زنان نیست، بلکه بین مردان هم شایع شده است. این سبک زندگی غلط، پشت پرده وحشتناکی دارد. ترویج عمل‌های زیبا‌ی برای این است که یک صنعتی رشد و درآمد بیشتری داشته باشد. خود مسئولان کره‌ای از عنوان «صنعت در حال شکوفایی جراحی پلاستیک» استفاده می‌کنند. از آسیب‌های عمل زیبایی که بگذریم، باید گفت خیلی از افراد توان انجام این نوع عمل‌ها را ندارند و خودبیزاری و عدم رضایت از ظاهر و بالتبع عدم رضایت از زندگی و طر از طرف دیگران، از دیگر تبعات این نوع ترویج افراطی می‌باشد.

کره جنوبی اعلام کرد که سخت‌گیری بیشتری بر ضد دلالان غیرقانونی و کلینیک‌های ثبت‌نشده را برای محافظت گردشگران پزشکی، به خصوص آن‌هایی که جذب صنعت در حال شکوفایی جراحی پلاستیک در این کشور می‌‌شوند، اعمال خواهد کرد. وزارت بهداشت کره جنوبی در بیانیه‌ای اعلام کرد: «شکایت‌های فزاینده از سوی خارجیان شامل فعالیت‌های برهم‌ زننده بازار، شامل دلالی غیرقانونی و دستمزدهای بالا، و همچنین اختلافات بر سر قصور پزشکی می‌شود. این بیانیه افزود: این مجموعه اقدامات به هدف حفظ اعتبار بین‌المللی بازار جراحی پلاستیک کشور صورت می‌گیرد. شمار خارجیانی که برای انجام درمان‌های پزشکی به کره جنوبی سفر می‌کنند از سال ۲۰۰۹ به طور متوسط ۳۷ درصد افزایش یافته و در سال ۲۰۱۳ به ۲۱۰ هزار مورد رسیده است. کره جنوبی و به‌خصوص شهر سئول شهرتی بین‌المللی از لحاظ جراحی پلاستیک دارد و آگهی‌هایی که جراحان پلاستیک و تصاویر غول‌آسای پیش و پس از عمل را نشان می‌دهند، در همه جا حاضرند. در بیلبوردهای خیابان‌ها، قطارهای مترو، ایستگاه‌های اتوبوس و پشت صندلی اتوبوس‌ها.»[2]

موج کره‌ای یکی از ابزارهای اصلی ترویج عمل‌های زیبایی(یافتن مشتری برای کلینیک‌های عمل زیبایی) و ارزش‌ گذاری برتری ظاهر مردم بر سایر ویژگی‌های فردی می‌باشد. در حالی که هر کس در این دنیا یک توانائی‌هائی دارد که ارزشمند است و نباید تحت الشعاع یک ارزش کاذب(زیبایی ظاهری) قرار بگیرد.

نکته پایانی این است که خیلی اوقات مروجان ظاهر پرستی با عمل دارند این کار را تایید و ترویج می‌کنند ولی با زبان می‌گویند زیبایی ظاهری مهم نیست بلکه داشته‌های هر کس برای او با ارزش است و... .  خود این نوع برخورد هم یک نوع تبلیغات است؛ از جهتی با مخاطب همدردی می‌کند و از طرف دیگر به صورت غیر مستقیم ارزش‌های کاذبی را برایش ایجاد می‌کند. متاسفانه همین فرهنگ درایران، به صورت آزادانه، حتی در رادیو و تلوزیون رسمی تبلیغ و ترویج می‌شود و زمانی به مقابله رسمی می‌پردازند که به مرحله حادّ و غیر قابل کنترل رسیده شود.

پی‌نوشت:
[1]. فیلم ویدئویی سخنرانی نزد نگارنده موجود می‌باشد.
[2].همشهری آنلاین، روزنامه همشهری، کد خبر 287093

محمد جواد نصیری