پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ اسلام به عنوان آخرین و کامل‌ترین و جامع‌ترین دین آسمانی، که داعیه جهانی بودن را دارد، به اتحاد و همبستگی میان مسلمانان خصوصآ و میان بنی آدم عمومآ تأکید فراوان کرده است، علت این مسئله به جهانی بودن اسلام باز می‌گردد.

قرآن کریم روی اتحاد و همبستگی مسلمانان و نیز اتحاد مسلمانان با ادیان ابراهیمی در برخی از باورهای اصلی، تأکید و سفارش فراوانی کرده است و نکته قابل توجه در این سفارش، این است که لازم نیست اتحاد و همدلی میان بشر بر اساس همه ابعاد اعتقادی صورت بگیرد؛ بلکه به عنوان مثال، میان باورمندان به ادیان ابراهیمی با عنایت به اختلاف در برخی اعتقادات نظیر «رسالت» و شریعت، در باورداشت نسبت به خدا اتفاق نظر وجود دارد؛ پس باید اتحاد را بر محور خداشناسی قرار داد و پیروان ادیان ابراهیمی در قبال این اصل مهم دینی، با هم اتحاد و هم‌بستگی داشته باشند.

یکی از مواردی که در همه ادیان ابراهیمی می‌تواند، به عنوان اصلی برای وحدت استفاده شود، آمدن موعود نوید داده شده است، موعودی که جهان و جهانیان را به سوی سعادت و خوشبختی رهنمون کرده و برای اولین بار خوب زیستن را به تجربه بشری می‌رساند؛ گرچه هر کدام از ادیان ابراهیمی برای منجی خود، نام و القاب خاصی قرار داده و بر این گمانند که آینده تاریخ بشریت در آخر زمان یعنی در عصر ظهور بر اساس باورها و تعالیم دینی آنان می‌چرخد، ولی در اصل مسئله، یعنی حقیقت آمدن منجی با هم اتفاق نظر دارند.

حتمیت آمدن منجی از منظر اهل کتاب، در منابع مقدسشان و نیز در منابع اسلامی پیرامون حتمیت ظهور امام مهدی (عجل‌الله‌فرجه) هم از ناحیه اهل سنت و هم از ناحیه شیعه، روایات فراوانی نقل شده است؛ حتی برخی از مسلمانان، منکرین ظهور امام مهدی (عجل‌الله‌فرجه) را کافر پنداشته‌اند.

بنابراین مواردی را که در اصل منجی موعود، به عنوان اصل مورد اتحاد بین ادیان ابراهیمی می‌توان نام برد، این موارد است:
۱. حتمیت ظهور و آمدن منجی
۲. الهی و آسمانی بودن