پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ حضرت امام جواد (عليه‌السلام) نهمين امام از خاندان رسالت است كه حضرت ختمى مرتبت محمد مصطفی (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به فرمان خداوند، امر امامت را به آنان سپرد تا پس از وى مسئوليت و راهبرى امت و جامعه را برعهده گيرند؛ همان‌هايى كه قرآن، عصمت‌شان را بيان و روايات متواتر بر امامت‌شان تصريح كرده است.

در یکی از این روایات که از صحابه جلیل القدر پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌) جناب سلمان فارسی نقل شده است، به طور صریح و روشن به امامت امام جواد (علیه‌السلام) اشاره شده است.(1) همچنین در حدیثی دیگر از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) آمده است که از نسل امام رضا (عليه‌السلام) فرزندش محمد پديد مى‌آيد كه فرزندى است پسنديده و در آفرينش، از همه مردم پاك‌تر و در اخلاق از همه نيكوتر است.»(2)

در مورد فضائل و صفات امام هم باید گفت: امام جواد (عليه‌السلام) همانند پدران گرامیش آينه تمام‌نماى صفاتی بود كه دارنده آن‌ها را شايسته امامت و رهبرى انقلابى الهى مى‌كرد.
حضرت امام جواد (عليه‌السلام) در سن هشت سالگى، امامت عامه را برعهده گرفت؛ اگرچه در آن روزگار، رهبرى و امامت در خردسالى، امرى نامأنوس بود و شايد بودند كسانى‌كه كينه‌توزانه بر آن خرده مى‌گرفتند، اما حكمت الهى پيش از او نيز چنين اقتضا كرده بود و حضرت عيسى بن مريم (سلام‌الله‌علیه) در حالى‌كه در گهواره بود، به مقام نبوت دست يافت.

امام جواد (علیه‌السلام) در عين خردسالى با عالمان بزرگ عصر خود مباحثه کرد و با دانش خدادادی و برهان رسايش بر آنان پيروز شد، آن‌چنان كه عالمان و حاكمان عصر او در برابر ایشان سر تسليم فرود آورده، بدان اعتراف كردند.
فقيهان، راويان و عالمان بزرگ، گرد وجود مبارك امام هشت ساله حلقه زدند و از چشمه جوشان دانش سرشار او سيراب شدند و مسائل اعتقادى، فلسفى، كلامى، فقهى، تفسيرى بى‌شمار و ديگر دانش‌هاى روز بشرى را از حضرتش روايت كردند.

امام جواد (علیه‌السلام) همانند پدر ارجمندش عهده‌دار سرپرستى شيعيان شد و آنان را در زمينه دانش، معنويت و سياست چنان پرورش داد تا بتوانند در مسيرى گام نهند كه امامان معصوم براى آنان ترسيم كرده بودند؛ زيرا اين جماعت، روزگارى در پيش داشتند كه با دوره‌هاى قبلى متفاوت بود و آنان نمى‌توانستند همچون پيشينيان خود با امامى تماس و ارتباط داشته باشند. پس مى‌بايست در اداره خويش، از توانمندى فكرى، سياسى، اجتماعى و اقتصادى شايان و در حد كفايت برخوردار باشند.

پی‌نوشت:
1. علی بن محمد خزاز، كفاية الأثر فی النص على الأئمة الإثنی عشر، ص43. «عن سلمان قال قال رسول الله ص‌ الأئمة بعدی اثنا عشر عدد شهور الحول و منا مهدی هذه الأمة له غيبة موسى و بهاء عيسى و حلم داود ... .»
2. همان، ص48. «و يَخرُجُ مِن صُلبِ عَلِيٍّ(ع) ابنُهُ مُحَمَّدٌ المَحمُودُ أطهَرُ النّاسِ خَلقا و أحسَنُهُم خُلقا.»