پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ ابوالقاسم، حسن بن علی طوسی ملقب به «ابوالقاسم فردوسی» شاعر بزرگ، حکیم و دانشمند ایرانی است، و شاهنامه بزرگترین منظومه پهلوانی ایران به او تعلق دارد. او در سال 329 هجری قمری در خراسان متولد و در سال 411 هجری قمری از دنیا رفت.

طبق تصریح دانشمندان بزرگ و ایران‌شناسان نامدار و کسانی که عُمری در شناخت شاهنامه، فرهنگ و تاریخ ایران‌زمین کوشیده‌اند، حکیم ابوالقاسم فردوسی یک مسلمان شیعه بود. همانطور که برخی از این اسناد و تصریحات را در انتهای نوشتار در «مطالب دیگر» آوردیم.

اما یکی از روشن‌ترین و آشکارترین دلایلِ مسلمان بودن (و زرتشتی نبودن) فردوسی، همین مقبره‌ی منسوب به اوست. به عبارتی بهتر و دقیق‌تر، همین که طبق اسناد تاریخی، فردوسی در خاک، دفن شد،(1) خود نشانگر آن است که او زرتشتی نبود. چه اینکه زرتشتیان، یقیناً از دوران ساسانی تا همین قرن اخیر، مردگان خود را در خاک دفن نمی‌کردند و بلکه اساساً دفن مردگان در خاک را گناهی بزرگ و رفتاری اهریمنی می‌شمردند.(2) بلکه زرتشتیان، مردگان خود را درون دخمه‌ها قرار می‌دادند تا لاشه‌خواران و کلاغ‌ها و... اجساد مردگان را بخورند.

چند نمونه از دخمه‌های زرتشتیان را مشاهده می‌کنید:

پی‌نوشت:

1. دولتشاه سمرقندی، تذکرة الشعراء، به اهتمام و تصحیح ادوارد براون، تهران: انتشارات اساطیر، 1382، ص 54.
2. اوستا: وندیداد، فرگرد 1، بند 13. فرگرد 3، بند 8. اوستا: یسنا 65، بند 8.
اوستا، به گزارش جلیل دوستخواه، تهران: نشر مروارید، 1391، ج 1، ص 246. ج 2، ص 662، 677، 680.