پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ اشخاصی هستند که از روی قرآن یا کتابی، فال می گیرند و سر کتاب باز می کنند و خبرهایی در مورد شخص می دهند و احیانا می گویند شما طلسم شده اید و دعایی می نویسند و می گویند برای دفع طلسم همراهت باشد و در ازای این کارها مبلغی پول می گیرند؛ مراجعه به این اشخاص و میزان صحت کار این افراد چگونه است؟

پاسخ: عمل این اشخاص و مراجعه و تصدیق این اشخاص در روایات زیادی مذمت شده است که چند مورد را ذکر می کنیم: «عَنِ الصَّفَّارِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ الْکُوفِیِّ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ إِبْرَاهِیمَ عَنْ نَصْرِ بْنِ قَابُوسَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ یَقُولُ الْمُنَجِّمُ مَلْعُونٌ وَ الْکَاهِنُ مَلْعُونٌ وَ السَّاحِرُ مَلْعُونٌ...[1] نصر بن قابوس گوید: شنیدم امام صادق (علیه السلام) می فرمود: منجم (مدعی پیش گویی و طالع بینی از روی حساب ستاره ها) ملعون است و کاهن (خبر دهنده از گذشته و آینده و امر پوشیده) ملعون است و ساحر ملعون است...» 

همچنین رسول خدا (صلی الله علیه و آله) از رفتن به نزد عَرَّافِ نهی کرد و فرمود: کسی که به نزد عراف برود و او را تصدیق کند، از آنچه خدا بر محمد (صلی الله علیه و آله) نازل نموده است بیزار است.»[2] «عَرَّافِ» به کسی گفته می شود که از گذشته و آینده و از امر پنهان و سری خبر بدهد و اشخاص را به چیز گم شده و غیره راهنمائی کند. 

باید دانست اغلب دعا نویس ها؛
1. دعاهایی که می نویسند سند و مدرک ندارد و بدعت است.
2. شکل ها و کلمات نامفهوم در آن می آورند، این کار در احادیث مذمت شده است. یعنی تعویذ را انسان باید بفهمد که چه چیزی در آن هست. «امام صادق (علیه السلام) فرمود: تعویذ (خواندن یا نوشتن دعای مخصوص) برای چشم زخم یا تب یا درد دندان یا صاحب نیش زهردار اشکالی ندارد در صورتی که شخص بداند چه می گوید و در تعویذ خود، چیزی که آن را نمی شناسد وارد نکند.»[3]

پس مراجعه به کاهن و منجم یعنی شخص خبر دهنده از گذشته یا آینده یا خبر دهنده از امر پنهان مانند مکان چیز دزدیده شده و غیره شدیداً مذمت شده است و اینکه گاهی اوقات حرف آنها درست از کار در می آید نشانه صحت امر آنها نیست، همانطور که در روایات وارد شده است و نیز دستورات و دعاهایی که توصیه می کنند مبنای دینی ندارد و اکثرا نامفهوم است.

همچنین کهانت و غیب گوئی تفاوتی ندارد که شخص بگوید از قرآن آن را به دست آوردم یا از اجنه به دست آوردم یا از راه دیگر آن را ادعا نماید. خلاصه اینکه هیچ قسمت از کار اینها صحیح و شرعی نیست. 
آنچه امروزه به آن  «باز کردن سر کتاب برای شخص» گفته می شود مشمول روایات فوق و احادیث فراوان دیگری است که شدیدا از مراجعه به آنها و تصدیق آنها نهی شده است.

پی نوشت:

[1]. خصال، ج١، ص٢٩۶.
[2]. من لا یحضره الفقيه، ج۴، ص۶.
[3]. طب الأئمه، ص۴٨.