پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ ابن تیمیه حرانی تئورسین وهابیت قائل به عدم ایمان حضرت ابوطالب (علیه‌السلام) به پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) شده است. او در کتاب خود با بیان این تهمت ناروا که ریشه در دشمنی او با امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) دارد، می‌نویسد: «شيعيان به عباس عموی رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) ايراد می‌گيرند؛ در حالی كه ايمان او به صورت متواتر نقل شده است و ابوطالب را ستايش می‌كنند؛ در حالى كه به اتفاق اهل علم، كافر مرده است؛ چنانچه احاديث صحيح بر اين مطلب دلالت مى‌كند.»[1]

در پاسخ به این ادعا می‌توان گفت که در کتب معتبر اهل سنت مطالبی بیان شده که دلالت بر ایمان حضرت ابوطالب (علیه‌السلام) دارد. علاوه بر آنکه ایشان از ابتدای دعوت به رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) ایمان آورده بودند، حامی و مدافع حضرت در شرایط خاص نیز بودند.

ابن اسحاق مدنی که متوفای سال 151 هجری است، در کتاب خود می‌نویسد: «(بعد از نزول آيه تبت يدا ابى لهب) زمانى كه قريش عليه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) هم‌پيمان شدند و آن اقدامات قبيح را بر ضد حضرت انجام دادند، ابوطالب گفت: «ألم تعلموا أنّا وجدنا محمداً ... رسولا كموسى خط فی أولّ الكتب... فلسنا وربّ البيت نُسلم أحمداً ... لعزّاءَ من عضّ الزمان ولا كربِ. [2] آيا نمى‌دانيد ما محمد را پيامبرى مانند موسى يافتيم كه به پيامبرى او در اول همه كتابها به نام تصريح شده است. ... به خداى كعبه قسم! ما پيامبر را به خاطر سختى‌ها و مشكلات با (بت) عزّا عوض نمى‌كنيم.»
این ابیات که ابن اسحاق از قول حضرت ابوطالب (علیه‌السلام) در کتاب خود جمع‌آوری کرده و در آن حضرت ابوطالب (علیه‌السلام) به ایمان خود اشاره کرده، دلیلی بر اسلام و ایمان ایشان است.

پی‌نوشت:
[1]. إبن تيميه، منهاج السنة النبوية، ج4، ص351، مؤسسة قرطبة، چاپ اول، 1406هـ.
[2]. محمد بن إسحاق، سيرة ابن إسحاق، ج2، ص138، معهد الدراسات والأبحاث للتعريف.

محمدجواد مهریار