ابوطالب
ابن تیمیه و پیروان متعصبش در راستای دشمنی خود نسبت به امیرالمومنین (ع) قائل به عدم ایمان حضرت ابوطالب به اسلام هستند. آنان با توهین به عموی بزرگوار رسول خدا (ص) معتقدند، حضرت کافر از دنیا رفت؛ در حالیکه باید گفت اولین مدافع پیامبر (ص) حضرت ابوطالب بود و در منابع معتبر اهل سنت به ایمان ایشان اشاره شده است.
این ایام مصادف با رحلت بزرگ حامی دین مبین اسلام، حضرت ابوطالب (علیه السلام) است. ایشان فرزند عبدالمطلب است و 35 سال قبل از تولد رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) به دنیا آمدند. نام مادر گرامیش فاطمه بنت عمرو بن عائذ بود. نام او عبدمناف به معنای بنده عالی و بلند مرتبه است. او به مدت چهل و دو سال سرپرستی پیامبر را برعهده داشت.
متاسفانه از سوی برخی معاندين و دشمنان اهل بیت نسبت به ایمان حضرت ابوطالب شبهاتی مطرح شده و مطالبی بی‌اساس را بر عليه ايشان گفته‌اند؛ بعضی از اهل سنت نيز در مقابل اين شبهات فاسد ايستاده و در مقام دفاع از آن حضرت کتاب نگاشته‌اند؛ يکی از اين کتب، کتاب «بغیة الطالب لایمان ابی‌طالب» است که توسط «محمد بن رسول برزنجی شافعی» نوشته شده است.
دشمنان اهل بیت (ع) با مواجه شدن با جنبه علمی، معنوی و فضائل کثیر اهل بیت (ع) خصوصا حضرت علی (ع)، درصدد برآمدند تا با اتهام زنی به پدر آن حضرت و بی‌ایمان خواندن ایشان، به تخریب چهره حضرت بپردازند. در این میان نیز صوفیانی که مدعی ارادت به حضرت هستند و سلسله خود را به حضرت علی (ع) م‌یرسانند این اتهام را پذیرفته و قائل به کفر و بی‌ایمان از دنیا رفتن حضرت ابوطالب هستند.
با توجه به عناد و دشمنی که از جانب وهابیت، با اهل بیت و خصوصا امیرالمومنین (علیه السلام) وجود دارد، همواره سعی در تخریب شخصیت ایشان و حتی نسب ایشان دارند به گونه ای که مثلا با ایجاد شبهه نسبت به قبول اسلام و یا عدم آن از ناحیه ابوطالب، در مسلمان بودن او تشکیک وارد کرده و با کنایه از این موضوع، شیعیان را از رفتن به زیارت قبر ایشان بر حذر می‌دارند.
اگر یک دهم گواه‌هایی که بر ایمان و اسلام « ابوطالب » داریم، دربارۀ فرد دیگری دور از مسائل سیاسی داشتیم، به اتفاق شیعه و سنی اسلام و ایمان او را تصدیق می‌کردیم...
از آن‌جایی که بعد از رحلت عبدالمطلب، جدّ بزرگوار پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله)، سرپرستی آن حضرت بر دوش ابوطالب افتاد، این مدافع محکم پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)، بنا بر وصیت پدر بزرگوارش، محمد، برادر زاده‌ی خود را با حمایت‌های بی‌دریغ و همه جانبه تا آخرین لحظات زندگانی خود مورد پشتیبانی قرار داد.