بنیان‌ گذار فرقه انحرافی حلقه می‌‌گوید: «ذکر الهی هیچ‌گونه تأثیری در استفاده از حلقه‌ های عرفان کیهانی (حلقه) و کمال‌ پذیری انسان ندارد.»[1] همچنین در جای دیگر می گوید:«ذکر هیچ‌گونه تأثیری در استفاده از شبکه و دریافت آگاهی‌های آن ندارد.»[2]

این فرد دلیل ممنوع بودن ذکر، در عرفان حلقه را این چنین توضیح می دهد: «به محض این‌که فرد شروع می‌کند به ذکر، تمام عوامل ضد کمال، شبکه منفی و موجودات غیرارگانیک به او حمله‌ور می‌شوند، ضمن این‌ که او هر چه بخواهد بگوید لا اله الا الله، سبحان الله یا ذکرهای خاص، این حمله ادامه دارد.»[3]

این در حالی است‌ که خداوند متعال بارها در قرآن کریم انسان را به ذکر و یاد خود تشویق می‌کند. «فَاذْکُرُوا اللَّهَ قِیَاماً وَ قُعُوداً وَ عَلَى جُنُوبِکُمْ[نساء/103] خدا را یاد کنید؛ ایستاده و نشسته و در حالى که به پهلو خوابیده‌اید.» و «فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ[بقره/152] پس به یاد من باشید، تا به یاد شما باشم.» همچنین «وَ اذْکُرُوا اللَّهَ کَثِیراً لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ[انفال/45] و خدا را فراوان یاد کنید، تا رستگار شوید.»

در روايتی از امام صادق (عليه‌السلام) نیز نقل‌شده است كه آن حضرت در مورد پدر بزرگوارشان امام باقر(عليه‌السلام) فرمودند: «پدرم زياد ذكر مى‌گفت. هنگامی که پياده همراه او مى‌رفتم پيوسته ذكر خدا مى‌گفت... حتى هنگامی‌ که با مردم گفتگو مى‌كرد اين امر مانع از ذكرش نمى‌شد و من پيوسته مى‌ديدم كه زبانش به سقف دهانش چسبيده و «لا اله الا الله» مى‌گويد.»[4]

پی‌نوشت:
[1]. انسان از منظری دیگر، محمد علی طاهری، نشر ندا، تهران، ص ۱۳۴.
[2]. همان، ص93.
[3]. جزوه‌ی مستری، محمد علی طاهری، سلسله جزوات عرفان کیهانی، بی‌تا، ص ۱۳۰.
[4]. اصول كافى، شیخ کلینی، دارالکتب الاسلامیه، ج 2، كتاب الدعاء، باب ذکر الله عزوجل كثيرا، روايت 1.