مفتی‌های وهابی در شبهه‌ای مطرح می‌کنند که عایشه به جهت مقابله با شورشیان تازه مسلمان راهی جَمل شد و هدف او اصلاح دین رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بوده است، اما امام حسین (علیه‌السلام) به‌خاطر حبّ ریاست و باز پس‌گیری خلافت، به کربلا لشکرکشی کردند.

حقیقت این است که لشکرکشی عایشه به بهانه خونخواهی عثمان و انتقام از قاتلان او، بهانه آن شد تا بعد از گذشت قرن‌ها از این اتفاق ننگین، عده‌ای وهابی با طرح شبهاتی بی‌اساس، به مقایسه عظمت قیام کربلا با لشکرکشی اصحاب جمل بپردازند؛ اما نمی‌توان فراموش کرد که پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بارها عایشه را از این جنگ برحذر داشتند.[۱]

طبق نقل کتب تاریخی اهل سنت، اصحاب جمل چهار ماه پس از قتل عثمان در مکه ماندند و پس از تشکیل شورایی، به قصد جنگ با امام علی (علیه‌السلام) به سمت بصره خارج شدند. بنابراين قصد آنها از فتنه جمل، جنگ با اميرمؤمنان علی (عليه‌السلام) بوده است. آنان فکر می‌کردند با لشکرکشی به بصره می‌توانند نیرو جذب کنند و حکومت تشکیل دهند.[۲]

بنابراین جنگ جمل، به بهانه انتقام از قاتلین عثمان کلید خورد اما قصد حقیقی اصحاب جمل، مقابله و رویارویی با امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) بود.

پی‌نوشت:
[۱]. تاریخ طبری، ج۳، ص۸.
[۲]. المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۱۶۱، ح۴۷۱۳.

برای مطالعه به مقاله: «آیا جنگ جمل برتر است یا قیام کربلا؟» مراجعه کنید.