یکی از جاذبه‌هایی که در عرفان‌های کاذب، برای جذب مخاطب وجود دارد،  موضوع (مدیتیشن) است.  انسان ها برای رهایی از خستگی و مشغله های روزمره زندگی به دنبال پناه گاهی می گردند، که در آن جا تمرکز کرده و ذهن خود را از مشغله های دنیایی خالی کنند؛ اما به دلیل عدم شناخت آموزه های عرفان اسلامی، گرفتار آموزه های معنویت های کاذب می شوند، که یکی از آن ها "مدیتیشن" است.

حقیقت آن است، مدیتیشن موجود که توسط عرفان‌ های کاذب تبلیغ می شود، فقط انسان را از مشغله های ذهنی به مدت کوتاهی رهانیده و برای رسیدن افراد به آرامش حقیقی که همان خداوند متعال است، هیچ برنامه مشخص و جامعی ندارد.

اما در معنویت و عرفان اسلامی، تمرکز و آرامشی مورد تایید است که انسان را از زرق و برق دنیا جدا کرده و او را به وجود نامتناهی و بی بدیل خداوند متعال برساند. 

بنابراین مدیتیشنی که در عرفان های کاذب به افراد معرفی می شود، با مراقبه اسلامی تفاوت ماهوی داشته و هرگز نمی تواند انسان را به آرامش حقیقی که مورد توجه مراقبه اسلامی است برساند. نهایت نتیجه‌ای که مدیتیشن می تواند برای افراد داشته باشد، خالی کردن ذهن از برخی امورات دنیایی است. ولی هرگز نمی تواند این روش مسیری برای رسیدن افراد به آرامش های طولانی و مستمر باشد.