اینکه ادعا شود "در ایران مسیحیان فارسی‌زبان آزادی ندارند و فقط مسیحیان سنتی می‌توانند به فعالیت دینی بپردازند" در ضمنش این مطلب است که مسیحیان طرفدار آزادی ادیان بوده و به راحتی و بدون هیچ محدودیتی اجازه‌ی گسترش تفکر و ادیان مخالف را داده‌اند. این ادعا را تنها افرادی می‌توانند داشته باشند که یا از تاریخ مسیحیت اطلاع ندارند  یا قصد سوءاستفاده از جهل مخاطبین را دارند. مسیحیان هرکجا که قدرت داشته‌اند پیروان ادیان دیگر را سرکوب و مورد آزار و شکنجه قرار داده‌اند. از ابتدای قدرت‌گیری مسیحیت تا دوران معاصر.
اولین اجبار مذهبی را در کشور ارمنستان شاهدیم که در سال 310 پادشاه تیرداد سوم دستور داد تمام ارمنستان باید به مسیحیت بگروند و الا با مجازات روبه‌رو خواهند شد [میلر، ویلیام؛ تاریخ کلیسای قدیم در امپراطوری روم و ایران؛، ص  272]
پس از ارمنستان کنسانتین دوم فرزند امپراطور روم دستور ممنوع بودن پرستش خدایان دیگر و بستن معابد آنها را داد ["A History of the Church", Philip Hughes. vol I chapter 6] او دستور داد کسانی که برای خدایان دیگر قربانی می‌کنند اعدام شوند! و بسیار موارد دیگر که اگر قرار بر لیست کردن بود، حکایت "مثنوی هفتاد من" می‌شد ما از ذکر شکنجه‌های یهودیان در قرون وسطا و تفتیق عقاید به خاطر نپذیرفتن ایمان رسمی مسیحیت، پرهیز می‌کنیم و این نکته را یاد آور می‌شویم که این سخنان را باور نمی‌کنند مگر ناآشنایان به تاریخ مسیحیت.