پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بیکاری تبعات مختلفی برای جامعه دارد که شدیدا امنیت جامعه را به خطر می‌اندازد. جوان بی‌کار برای این‌که بتواند معاش خود و خانواده‌اش را تأمین کند مجبور است که کار کند. در غیر این‌صورت برای بدست‌آوردن معاش یا رفع دغدغه بی‌کاری سراغ معضلاتی مثل دزدی، قاچاق، اعتیاد و غیره خواهد رفت.
ایجاد شغل و امنیت شغلی از اساسی‌ترین وظیفه‌ی رییس جمهور مملکت است. در آستانه انتخابات ریاست جمهوری 1400 هستیم. مردم باید دقت کنند به فردی رأی دهند که برنامه جامعی برای تأمین شغل افراد و جوانان بیکار داشته باشد و معضل بی‌کاری را در کشور به حداقل برساند. نباید به فردی رأی دهیم که فقط شعار ایجاد شغل را می‌دهد بدون این‌که طرح و برنامه‌ی خود را ارائه کند.
دولت یازدهم و دوازدهم قبل از روی کار آمدنش وعده‌های زیادی در این مورد داده است. رییس دولت تدبیر و امید می‌گوید: «با یک حرکت صحیح در یک مسئله اقتصادی و اجتماعی می‌توانیم بیکاری را حل کنیم، بیکاری که امروز تنها مشکل اقتصادی نیست بلکه مشکل اجتماعی نیز هست و معضلات فراوانی به همراه دارد.»[1] اما متأسفانه در طی این هشت سال نه‌تنها معضل بی‌کاری حل نشده، بلکه افزایش در بیکاری شاهد هستیم.[2]

جایی تأسف وقتی بیشتر می‌شود که دولت تدبیر و امید پس از روی کار آمدنش اقرار می‌کند توان این کار را نداریم! رییس دولت می‌گوید: «توان ایجاد شغل برای بیکاران را نداریم. مگر توان ما برای ایجاد اشتغال چقدر است؟ ما حتما با این امکانات نمی‌توانیم»[3] یا وزیر این دولت می‌گوید: «نباید از دولت توقع ایجاد شغل داشت.»[4] بله اگر ما در هشت سال ریاست خود تمام توان دولت و ملت را بر روی مذاکرات و برجام بگذاریم به این نتیجه خواهیم رسید که نمی‌توانیم شغل ایجاد کنیم. چرا دولت تدبیر و امید به داشته‌های داخلی خود متکی نبود؟ چرا دولت به مردم، جوانان و نیروی آن‌ها در ساخت مملکت اعتمادی نداشت؟ چرا مردم در چهارسال دوم به وی رأی دادند؟ اگر مردم دقت کنند و فردی را بر کرسی ریاست جمهوری نشانند که متقی، کارآمد، متکی به توان داخلی، جهادی و انقلابی باشد مطمئنا غالب مشکلات کشور حل خواهد شد و یا به حداقل خواهد رسید.

پی‌نوشت:

[1]. خبرگزاری تسنیم، کدخبر، 110968.
[2]. «بیکاری در ایران و راه‌حل‌هایی برای پیدا کردن کار»
[3]. همایش روز ملی روستا و عشایر، آبان ۱۳۹۵.
[4]. رجا نیوز، کد خبر: 268555.