پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مسئله مذاکرات و رسیدن به توافق نهایی اصلی‌ترین کار دولت یازدهم و دوازدهم برای تحقق آرمان‌شهر خود بود. این دولت که فکر می‌کرد با این توافقات به لغو تحریم فوری و همه‌جانبه می‌رسد، پس از تلف کردن هشت سال عمر مملکت نتوانست به اهداف خود دست یابد. نه‌تنها نتوانست تأثیری در زندگی مردم بگذارد بلکه باعث شد کارهای اصلی دولت تعطیل شود و نگاه‌ها به سمت مذاکره با غرب برود.
از کارهای اصلی که در این دولت زمین گذاشته شد، نگاه محدود به مسکن و تولید آن بود. داشتن سرپناه و مسکن برای انسان آرامش بخش است. دولت‌ها موظفند که مردم را یاری دهند که صاحب مسکن شوند. سالانه اعتباراتی نیز برای آن اختصاص می‌دهند اما متأسفانه برنامه‌های غلط و کم‌کاری بعضی مسئولین باعث شده است که این اقدام در تولید مسکن زمین‌گیر شود.
ناراحتی جایی بیشتر می‌شود که این‌گونه افراد به کاری نکردن برای ساخت مسکن افتخار نیز می‌کنند و در رسانه‌ها آن را بیان می‌کنند؛ آخوندی وزیر اسبق راه و شهرسازی: «افتخار می‌کنم در ۶۲ ماه خدمت یک واحد مسکن مهر افتتاح نکردم.» آیا این یک اهانت به مردم نیست؟

ساخت مسکن علاوه بر مزیت خانه‌دار شدن افراد بی‌خانه، مزایای دیگری نیز دارد. مسکن نیاز به امکاناتی از قبیل، درب، پنجره، سقف، دیوار، آشپزخانه، سرویس بهداشتی، کمد دیواری، و غیره دارد. برای ساخت این لوازم ده‌ها منبع شغل درگیر آن خواهد شد. یعنی صنایع چوب، آلومینیوم، آهن، گچ، سیمان، برق، پلاستیک و غیره تولیدات آن بیشتر خواهد شد به طریق اولی شغل بیشتری ایجاد می‌شود. این یعنی یک پایه‌گذاری برای رفع رکود در کشور که اگر مدیران ما تدبر کنند می‌توانند به راحتی کشور را به ساحل نجات برسانند.
از طرفی دیگر ما شاهد رشد افسار گسیخته نقدینگی در کشور نیستیم که هرچندماه یکبار دچار یک تورم ده‌ها درصدی شویم. از آن‌جا که رشد نقدینگی مساوی است با تورم و کاهش ارزش پول ملی، تنها راه جلوگیری از رشد نقدینگی، تولید است، تولید مسکن در کشور می‌تواند رشد نقدینگی را بگیرد و در نهایت تورم را مهار کند.

ما می‌توانیم با انتخاب درست در انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 تأثیر گذار باشیم. اگر به پیشرفت مملکت خود علاقه‌مند هستیم، حتما پای صندوق‌های رأی حاضر شوید و شخصی اصلح را انتخاب کنید که توان اصلی کشور را به سمت رونق تولید در کشور ببرد.