احمد بصری می‌گوید: امام نمی‌تواند به تمام زبان‌ها سخن بگوید. و حال آن‌که این مطلب خلاف روایات فراوان در این باب است.

نصير خادم حكايت می‌كند: بارها شنيدم كه امام حسن عسكرى (عليه‌السلام) با غلامان خود به زبان خودشان [از جمله] تركى، رومى، صقالبه و... سخن مى‌گويند. من از این موضوع شگفت زده شدم و با خود گفتم: او متولد مدينه است و تا زمان شهادت امام هادی (علیه‌السلام) در برابر کسی ظاهر نشده و کسی او را ندیده است. پس چگونه می‌تواند چنین باشد؟! من این سخنان را در درون خود می‌گفتم [و چیزی به زبان نمی آوردم].

ناگهان آن حضرت رو به من كردند و فرمودند: خداوند تبارك و تعالى حجت خود را از سایر مخلوقاتش متمایز می‌کند و به او معرفت همه چیز را عطا می‌فرماید؛ پس او نسبت به زبان ها، نَسَب ها، زمان‌ها و حوادث آگاه می‌گردد؛ و اگر این گونه نبود، تفاوتی میان حجت خداوند و سایرین وجود نداشت.[1]

پی‌نوشت:

[1]. الكافى (ط - الاسلامیة)، ج ۱، ص ۵۰۹، ح 11.