ابن تیمیه که دروغ‌گویی و ایراد شبهه کار اوست و به نصب و ناصبی‌گری معروف است، به خاطر عقاید باطلش مطرود علمای زمان خود بود؛ چرا که به حقایق مستدل تاریخی نه‌تنها اعتقادی نداشت٬ بلکه با وقاحت در مقابل اسناد معتبر تاریخی، بدون مدرک و سند شیوه انکار را پیش می‌گیرد. او نسبت به حضرت علی (علیه‌السلام) کینه دارد٬ و سوای این‌که فضایل و مناقب حضرت را مورد خدشه قرار داده و کذب می‌شمارد٬ با تحریف وقایع تاریخی چهره‌ی واقعی خود را نشان می‌دهد.
او برای اثبات مدعای خود که اکثر صحابه با حضرت علی (علیه‌السلام) در جنگ‌هایش موافق نبودند٬ سخنان بی‌اساسی مطرح می‌کند، در حالی‌که علمای بزرگ اهل سنت غیر آن چیزی را می‌گویند که او معتقد به آن است. فلذا برای ادعای خویش به گفته‌های بی‌اساس بعضی از بزرگان مانند ابن‌سیرین تمسک کرده و از قول او نقل می‌کند که:‌ «فتنه در حالی روی داد که هنوز ده‌هزار نفر از اصحاب پیامبر در قید حیات بودند و از بین آن‌ها حتی صد نفر٬ بلکه سی نفر هم در این فتنه‌ها و جنگ‌های علی (علیه‌السلام) داخل نشدند و موافق نبودند.» در ادامه می‌نویسد: «این سند از صحیح‌ترین اسناد روی زمین است و افرادی مثل ابن‌سیرین، با تقواترین مردم در منطقه‌ی خود بوده و مراسیل او از صحیح‌ترین مراسیل به‌شمار می‌رود.»[1]
در پاسخ به سخن کذب ابن‌تیمیه می‌گوییم:
اولاً: این خبر، به اعتراف خود ابن‌تیمیه جزء اخبار مرسل است٬ و سخنی به دور از واقعیت، چرا که واقعیت امر٬ آن را تکذیب می‌کند.
ثانیاً: او سخنی از ابن‌سیرین نقل کرده، در حالی‌که خلاف این سخن از ابن‌سیرین ثابت شده: «فتنه در حالی روی داد که هنوز ده‌هزار نفر از اصحاب پیامبر در قید حیات بودند و از بین آن‌ها غیر از چهل نفر بقیه در جنگ بودند...»[2]
ثالثاً: حاکم نیشابوری آورده است: «معمر می‌گوید غیر ابن‌سیرین و... گفته‌اند دویست و چند نفر همراه علی (علیه‌السلام) بودند که چهل  نفر آن‌ها اهل بدر بودند و در بین آن‌ها ابوایوب انصاری و سهل بن حنیف و عمار نیز حضور داشتند.»[3]
رابعاً: حضرت علی (علیه‌السلام) در جنگ صفین در جواب معاویه می‌فرماید: «هیچ بدری در روی زمین نیست، مگر این‌که همراه من است و با من بیعت کرده است.»[4]
خامساً: سعید بن جبیر می‌گوید: «در جنگ صفین هشتصد نفر از انصار و چهارصد نفر از بیعت کنندگان رضوان حضور داشتند.»[5]
در نتیجه با این اخبار وارده که نمونه‌ی کوچکی از صدها روایت تاریخی از کتب اهل سنت است، به روشنی دروغ و سخن بی‌اساس ابن‌تیمیه را آشکار می‌کند.

پی‌نوشت:

[۱]. منهاج السنه النبویه٬ ابن تیمیه٬ موسسه قرطبه٬ قاهره٬ مصر٬ ج۶ ص۲۳۶.
[۲]. «عبدالرزاق أنبأ معمر عن ایوب عن ابن سرین قال: ثارت الفتنه و اصحاب رسول الله عشره آلاف لم یخف فیها منهم الا اربعون رجلا...» المصنف٬ عبدالرزاق٬ المکتب الاسلامی و المجلس العلمی٬ بیروت٬‌لبنان٬ ج۱۱ ص۳۵۷ حدیث۲۰۷۳۵. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[۳]. «... قال معمر و قال غیره وقف مع علی-ع- مائتان و بعضه و اربعون رجلا من اهل بدر فیهم ابو ایوب و سهل بن حنیف و عمار یاسر...» مستدرک علی الصحیحین٬ حاکم نیشابوری٬ دارالمعرفه٬ بیروت٬ لبنان٬ ج۴ ص۴۸۶ حدیث۸۳۵۸.
[۴]. البدایه و النهایه٬ ابن کثیر٬ دار احیاء التراث العربی٬ بیروت٬‌لبنان٬ ج۷ ص۲۸۸.
[۵]. تاریخ اسلام٬ ذهبی٬ دار الکتاب العربی٬ بیروت٬ لبنان٬ ج۱ ص۴۵۴.