صوفیان متاخر و مدعی شیعه نیز با انحراف در مفهوم مهدویت به گونه ای به آن پرداختند تا از دل آن مفهوم عقاید التقاطی صوفیه تقویت و تبیین شود.

برای مثال ملا سلطان گنابادی موسسه طریقت سلطانعلیشاهی، بر این باور است که ظهور در دو عالم صغیر و کبیر رخ می دهد و می گویند همان طور که ظهور در عالم آفاقی واقع خواهد شد باید در وجود انسان و جهان انفسی نیز حادث گردد و این میسر نخواهد شد جز به واسطه تبعیت محض از پیران و اقطاب صوفیه! (ولایت نامه، ص ۲۱۵)

صفی علیشاه از دیگر صوفیان نامدار می کوشد از موضوع ظهور مهدی ارواحنا له الفدا و همراهی عیسی علیه السلام با او تأویلی صوفیان به دست آورد از ظهور مهدی در آخرالزمان را در ساحتی فراتاریخی و وجودی مطرح کرده و به شئون مختلف صفات انسانی و احوال وجودی و حقایق انفسی (که صوفیان مدعی رسیدن به آن هستند) تأویل می کند. (رساله اسرار المعارف، ص۷۱)

نتیجه اینکه:
در مرام درویشی و تصوف، مهدویتی که روایات شیعه از آن یاد می کنند، پیدا نمی شود.