یکی از مهـم‌ترین شاخصـه‌هـای جنبـش‌های نوپـدید دينی-عرفانی، انتقاد شدید آنان به وجود ادیان بـزرگ و تعالیمشان اسـت، لذا در بسیـاری از این جریان‌های معنوی، انواع زیـادی از انتقادها به ادیان وجود دارد. ازاین‌رو، باید گفـت که بزرگ‌ترین اشکال جنبش‌ها این اسـت کـه در نقـد کـردن، همـه ادیـان به یـک‌چشـم دیـده می‌شـونـد.

پال توئیچل مـی‌گوید: «خوانـدن هیچ‌یک از کتب آسمانی ما را حتّی یک‌قدم به خدا نزدیـک‌تر نخواهـد کـرد. مذاهـب با سـرسختی به تشریفات ظاهری می‌پردازند.»[دندان ببر، ص 190]