پائولو کوئلیو در کتاب‌های خود از روح کیهانی صحبت می‌کند که این روح کیهانی را بخشی از روح خداوند می‌داند. وی روح کیهانی را دارای دو جنبه‌ی فرشته‌گون و شیطانی می‌داند. نتیجه‌ی به دست آمده آن است که خداوند دارای صفات شیطانی، وسوسه‌ها و خطاهاست. از صفات نیکش، فرشتگان پدید می‌آیند و از صفات پلیدش، شیاطین‌.[کیمیاگر، ص223]

با اندکی تأمل می‌توان به این نتیجه رسید که آثار پائولو مرگ تدریجی و خاموش دین و خداپرستی را در ضمیر ناخودآگاه افراد رقم می‌زند.