جایگاهی که در قانون جذب برای خدا و انسان مطرح شده، آن جایگاه مورد نظر اسلام نیست. بلکه خدایی مدنظر است که نه‌تنها از بندگانش عبادت و بندگی نخواسته، بلکه کمر به خدمت آدمیان بسته و ابزاری برای سرمستی بیشتر انسان‌ها شده است. در این قانون هیچ مسئولیتی برای انسان در جهت عبودیت تعریف نشده است.
در مقابل این جریان انحرافی، رابطه‌ای که در اسلام برای انسان و خدا مطرح شده، همـان رابطه‌ی بین عبد و مولاست.